Armand Lunel
Armand Lunel | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Armand Joseph Lunel |
Jaiotza | Aix-en-Provence, 1892ko ekainaren 9a |
Herrialdea | Frantzia |
Lehen hizkuntza | Shuadita |
Heriotza | Monako, 1977ko azaroaren 3a (85 urte) |
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | frantsesa Shuadita |
Jarduerak | |
Jarduerak | idazlea, libretista, historialaria eta unibertsitateko irakaslea |
Jasotako sariak | ikusi
|
Armand Lunel (Aix-en-Provence, 1892ko ekainaren 9a – Monako, 1977ko azaroaren 3a) frantziar idazlea eta shuadit edo judu-proventzeraren azken hiztuna izan zen[1]. Darius Milhaud musikagile eta lagun minarentzat, Esther de Carpentras eta Les malheurs d’Orphée operen libretoak idatzi zituen.
Biografia
Monakon zuzenbide eta filosofia irakaslea izan zen. 1920an Rachel Suzanne Messiah ezkondu zuen, Aron Messiah arkitektoaren alaba zena.
1926an Renaudot Saria jaso zuen.
Lanak
- L'Imagerie du cordier, La Nouvelle Revue Française, Paris, 1924.
- Nicolo-Peccavi edo L'affaire Dreyfus à Carpentras, Gallimard, Paris, 1926.
- Le Balai de sorcière, Gallimard, Paris, 1935.
- Jérusalem à Carpentras, Gallimard, 1937.
- Les Amandes d'Aix, Gallimard, Paris, 1949.
- La Belle à la fontaine, A. Fayard, Paris, 1959.
- J'ai vu vivre la Provence, A. Fayard, Paris, 1962.
- Juifs du Languedoc, de la Provence et des États français du Pape, Albin Michel, Paris, 1975.
- Les Chemins de mon judaïsme et divers inédits, L'Harmattan, Paris, 1993.
Erreferentziak
- ↑ Judeo-Provençal
Ikus, gainera
- Zerrenda:Hilda edo hilzorian dauden hizkuntzen azken hiztun ezagunak
- Datuak: Q2861926
Artikulu hau Frantziako biografia baten zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. |