Carlos Araníbar

Carlos Araníbar
Bizitza
Jaiotza	1928 (95/96 urte)
Herrialdea	Peru
Hezkuntza
Heziketa	National University of San Marcos (en)
Jarduerak
Jarduerak	historialaria

Carlos Enrique Araníbar Zerpa (Lima, 1928ko uztailaren 18a – 2016ko martxoaren 21a) ^[1] Peruko historialaria eta unibertsitate irakaslea izan zen. Historia kolonialaren ikertzaile eta konkistaren kroniken editore kritiko gisa nabarmendu zen.

Nazario Aranibarren eta Marina Zerparen semea. Lehen hezkuntza Colegio Dalton-en egin zuen eta bigarren hezkuntza Colegio Anglo-Peruano-n (gaur egun Colegio San Andrés). Gero, San Markos Unibertsitate Nagusian Literatura ikasi zuen, eta Historian doktoretza lortu zuen Peruko Giza Sakrifizioak tesiarekin (1961). Bere alma mater-ean irakaskuntzara dedikatu zen, 1953tik 1978an erretiroa hartu arte, urte horretan irakasle emeritu izendatu zuten arte.

Ingeniaritza Unibertsitate Nazionalean, Federico Villarreal Unibertsitate Nazionalean eta Enrique Guzmán y Valle Hezkuntza Unibertsitate Nazionalean ere irakasle izan zen.

Peruko Arkeologia, Antropologia eta Historia Museoko liburuzaina ere izan zen (1948-1953), Historia Museo Nazionaleko zuzendaria (1973) eta Hezkuntza Kontseilu Goreneko presidenteordea (1973).

• Notas heurísticas sobre las crónicas (1963)
• El principio de la dominación (Peruko Historia Orokor Berriaren zati gisa eta egilekidea).

• El Señorío de los Incas (1967), Pedro Cieza de León-ena.
• Nueva corónica y buen gobierno (1988), Guaman Poma de Ayalaren eskutik.
• Comentarios reales de los incas (1991), Garcilaso de la Vegaren (El Inca) eskutik.
• Relación de antigüedades del Perú (1995), Juan de Santa Cruz Pachacutirena .

• Garcilaso de la Vega Kultura Sari Nazionala (1960).
• Javier Prado saria (1961).
• Peruko Ministroen Kontseiluko Lehendakaritzako Herritar Merezimenduaren Domina (2016). ^[2]

• Datuak: Q23705266