Devana

Devana
Dewi perburuan, binatang buas, hutan, dan bulan
Devana karya Andrey Shishkin, 2013
Nama lain	Zevana
Senjata	Busur dan panah
Hewan	Anjing pemburu
Padanan
Yunani	Artemis
Romawi	Diana

Devana (bahasa Polandia: Dziewanna [d͡ʑɛˈvan.na] ( simak), bahasa Latin: Dzewana), Zevana (bahasa Polandia: Ziewanna), atau Zievonya (bahasa Polandia: Ziewonja, Zewonia) adalah dewi alam liar, hutan, perburuan dan bulan yang disembah oleh bangsa Slavia Barat. Dalam sumber, dia pertama kali disebutkan pada abad ke-15 oleh Jan Długosz, yang membandingkannya dengan dewi Romawi Diana. Dziewanna juga merupakan nama Polandia untuk Verbascum, dan etimologi kata tersebut tidak jelas. Setelah kritik keras dari Aleksander Brückner, para peneliti menolak keabsahan adanya dewi ini dalam budaya slavik, tetapi saat ini diterima oleh semakin banyak peneliti. Terkadang, dalam ritual rakyat, dia tampil bersama Morana. Setelah Kristenisasi, dia bisa digantikan oleh Our Lady of Thunder Candle.

• Gieysztor, Aleksander (2006). Mitologia Słowian. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego. ISBN 978-83-235-0234-0. 
• Szyjewski, Andrzej (2003). Religia Słowian. Kraków: Wydawnictwo WAM. ISBN 83-7318-205-5. 
• Gloger, Zygmunt (1903). Encyklopedja staropolska ilustrowana. IV. P. Laskauer, W. Babicki. 
• Kolankiewicz, Leszek (1999). Dziady. Teatr święta zmarłych. Gdańsk: Słowo/Obraz Terytoria. ISBN 8387316393. 
• Niedzielski, Grzegorz (2011). Królowie z gwiazd. Mitologia plemion prapolskich. Sandomierz: Armoryka. ISBN 978-83-7950-077-2. 
• Urzędów, Marcin (1595). Herbarz Polski to jest o przyrodzeniu ziół i drzew rozmaitych i inszych rzeczy do lekarstw należących księgi dwoje. Kraków: Drukarnia Łazarzowa. 
• Cieśla, Joanna (1991). Wielka księga ziół. Warszawa: Wiedza i Życie. ISBN 8385231242. 
• Derwich, Marek (2004). Od Gigantów po Aleksandra Macedońskiego. Obraz historii w relacjach o początkach Łysej Góry i klasztoru łysogórskiego (XIV-XVIII w.). Staropolski ogląd świata. Wrocław: Drukarnia Łazarzowa. hlm. 57–63. 
• Derwich, Marek; Cetwiński, Marek (1987). Herby, legendy, dawne mity. Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza. ISBN 8303018094. 
• Kurek, Jagoda (2020). "Dziewanna – ognisty aspekt archetypu dzikiej kobiety". Gniazdo - Rodzima Wiara I Kultura. FNCE. nr. 1/(20). 
• Kolberg, Oskar (1985). "Przekłady fragmentów Pjesnicěk J. E. Smolerja". Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Volume 59, cz. I, Łużyce. Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza. ISBN 8300000658. 
• Brückner, Aleksander (1985). Mitologia słowiańska. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. ISBN 8301062452. 
• Anikin, Aleksandr (2019). "дивена". Русский этимологический словарь. 13. Moskwa: Nestor-Istorija. ISBN 978-5-88744-087-3. 
• Brodský, Pavel (2012). "Rukopis mater verborum jako problém paleografický, kodikologický i uměleckohistorický". Historia Slavorum Occidentis. 2 (1): 1–2. doi:10.15804/hso120110 . ISSN 2084-1213.