Artifort

Artifort
Verbouwde toonzalen van de voormalige meubelfabriek van Artifort in Maastricht
Verbouwde toonzalen van de voormalige meubelfabriek van Artifort in Maastricht
Oprichting 1890
Opheffing 1998
Oprichter(s) Jules Wagemans
Eigenaar Lande Group
Hoofdkantoor Maastricht
Producten design meubelen
Industrie meubelbedrijf
Website www.artifort.nl
Portaal  Portaalicoon   Economie

Artifort is een merknaam waaronder designmeubelen gemaakt en verkocht worden. De oorsprong ligt in een door Jules Wagemans opgericht familiebedrijf in Maastricht. Het merk Artifort verwierf in de jaren 1960 wereldfaam.[1]

Geschiedenis

In 1890 vestigde Jules Wagemans (1866-1943) zich als stoffeerder in de Maastrichtse Witmakersstraat. Zijn zoon Henricus Wagemans bouwde het bedrijf uit tot meubelfabriek "H. Wagemans & Van Tuinen".[2] In 1928 werd de merknaam 'Artifort' geïntroduceerd, wat staat voor "duurzame kunst".[1] Artifort verwierf in de jaren 1930 bekendheid met Epeda-binnenvering. Deze vering was uit één stalen draad gevlochten en verhoogde het comfort en duurzaamheid, terwijl de productietijd korter was. In 1934 werd de fabriek verplaatst naar het voormalige mouthuis van de bierbrouwerij "Sint-Servatius", voorheen "De Zwarte Ruiter", aan de Brouwersweg. Later werden de kelders en begane grond van het brouwerijcomplex omgebouwd tot toonzalen.[1][3]

Aanvankelijk maakte Artifort klassieke houten meubelen voor de Nederlandse markt. De ontwerpen waren veelal gebaseerd op de art deco, de Amsterdamse School en de Nieuwe Haagse School.[1] In de jaren 1950 sloeg het bedrijf de weg van design in, met onder andere de Pinguïn- en Congo-stoel, ontworpen door Theo Ruth. In 1958 werd Kho Liang Ie aangesteld als esthetisch adviseur.[4] Deze ontwierp een nieuw Artifort-logo en trok nieuwe ontwerpers aan, zoals Pierre Paulin en Geoffrey D. Harcourt. Pierre Paulin introduceerde nieuwe technieken en gebruikte felgekleurde stretchstof om zijn organisch vormgegeven ontwerpen mee te bekleden. Geoffrey Harcourt ontwierp voor Artifort diverse kantoormeubels die internationaal succesvol waren.

In 1971 werd de productie grotendeels overgeheveld naar het vlak bij Maastricht, net over de Belgische grens gelegen Lanaken. De kantoren en showrooms bleven in Maastricht gevestigd.[5] In de jaren 1970 en 1980 ontwierpen Nel Verschuuren, Bruno Ninaber van Eyben, Gijs Bakker en Jeremy Harvey voor Artifort. Ook in de jaren 1990 bleef Artifort samenwerken met internationale ontwerpers zoals Jasper Morrison, Wolfgang Mezger, René Holten en Jan Pesman.

In de jaren 1990 werd het merk Artifort driemaal overgenomen. In 1990 door Steelcase Strafor en in 1994 door de Samas groep. Artifort is sinds 1998 onderdeel van de Lande Group met hoofdkantoor in Schijndel en productie-units in Schijndel, Lanaken en Bursa. In de jaren 2000 en verder bleef Artifort samenwerken met internationale ontwerpers zoals Patrick Norguet en René Holten, onder begeleiding van de in 2014 aangestelde artdirector Khodi Feiz.

Bekende ontwerpers en modellen

  • Theo Ruth, Pinguin, 1953
  • Gerrit Thomas Rietveld, Zwaan, 1958
  • Pierre Paulin, Ribbon, 1966
  • Geoffrey D. Harcourt, Chaise Longue, 1970
  • Nel Verschuuren, Lagos, 1986
  • Jasper Morrison, Vega, 1997
  • Patrick Norguet, Apollo, 2002
  • René Holten, Mare, 2003
  • Khodi Feiz, Niloo, 2016

Tentoonstellingen

  • 1971: Artifort toonzalen, Maastricht: "Ruimtetijdkunst", een combinatie van eigentijdse designmeubelen en optische en kinetische kunstwerken uit de Peter Stuyvesant Collectie, georganiseerd door Stichting Cultureel Centrum Maastricht[6]
  • 2016: Centre Pompidou, Parijs[7]
  • Ribbon Chair, Pierre Paulin
    Ribbon Chair, Pierre Paulin
  • ONDO, Renè Holten
    ONDO, Renè Holten
  • Pierre Paulin
    Pierre Paulin
  • Orange Slice Chair, ontwerp Pierre Paulin
    Orange Slice Chair, ontwerp Pierre Paulin
  • Officiële website Artifort

Bronnen en verwijzingen

  • Ubachs, Pierre J.H., en Ingrid M.H. Evers (2005): Historische Encyclopedie Maastricht. Walburg Pers, Zutphen / RHCL, Maastricht. ISBN 90-5730-399-X
  • diverse auteurs (1955-nu): Jaarboek Maastricht, Uitgave: Gemeente Maastricht / Leiter-Nypels / Stichting Jaarboek Maastricht, Maastricht
  1. ↑ a b c d Ubachs/Evers (2005), p. 40: 'Artifort'.
  2. ↑ https://www.kunstbus.nl/design/artifort.html. Gearchiveerd op 11 april 2021.
  3. ↑ Ubachs/Evers (2005), p. 600: 'Zwarte Ruiter, brouwerij De'.
  4. ↑ https://www.stedelijk.nl/tentoonstellingen/meubels-van-artifort. Gearchiveerd op 7 juli 2017.
  5. ↑ Jaarboek Maastricht 1970, pp. 40-41.
  6. ↑ Jaarboek Maastricht 1971, pp. 23, 36.
  7. ↑ http://www.archiproducts.com/en/news/50718/artifort-brings-top-design-to-centre-pompidou.html. Gearchiveerd op 1 februari 2017.
Mediabestanden
Zie de categorie Artifort van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.