Chaïne Staelens

Chaïne Staelens
Kim en Chaïne Staelens tegen Azerbeidzjan in 2009.
Persoonlijke informatie
Volledige naam Chaïne Staelens
Geboortedatum 7 november 1980
Geboorteplaats Kortrijk
Nationaliteit Vlag van België Belgische (1980-1997)
Vlag van Nederland Nederlandse (1980-heden)
Lengte 194 cm
Sportieve informatie
Discipline Volleybal
Zitvolleybal
Positie Hoekspeler
Seizoen Club

1997-1998
1998-2000
2000-2001
2001-2002
2002-2004
2004
2005
2005-2008
2008-2009
2009-2010
2010-2013 		Vlag van België Hermanas Wervik
Vlag van Nederland VVC Vught
Vlag van Nederland VC Weert
Vlag van Brazilië Rio de Janeiro VC
Vlag van Italië Volley Vicenza
Vlag van Duitsland USC Münster
Vlag van Italië Pallavolo Aragona
Vlag van Italië Pallavolo Reggio Emilia
Vlag van Nederland Dela Martinus
Vlag van Rusland ŽVK Dinamo Moskou
Vlag van Japan Denso Airybees
Vlag van Japan Pioneer Red Wings
Medailles
World Grand Prix
1 Goud Ningbo 2007 Volleybal
Europese kampioenschappen
2 Zilver Łódź 2009 Volleybal
Landskampioen
▷ Vlag van Nederland Eredivisie: 2000, 2006, 2007 & 2008
▷ Vlag van Duitsland Bundesliga: 2004
▷ Vlag van Rusland Superleague: 2009
Beker
▷ Vlag van Nederland Beker van Nederland: 2000, 2006, 2007 & 2008
▷ Vlag van Duitsland Beker van Duitsland: 2004
▷ Vlag van Nederland Supercup: 1997, 1998, 2006 & 2007
▷ Vlag van Italië Supercup: 2001
Continentale toernooien (club)
▷ 1 Goud Top Volley Cup: 2002
▷ 3 Brons Top Volley Cup: 2009
▷ 2 Zilver Champions League: 2009
Portaal  Portaalicoon   Volleybal

Chaïne Staelens (Kortrijk, 7 november 1980) is een Nederlands volleybalster met Belgische roots.[1] In 1997 deed ze afstand van haar Belgische nationaliteit.[2]

Levensloop

Staelens groeide op in een gezin met een Belgische vader (Jempi Staelens) en een Nederlandse moeder (Ina Van Polen). Hierdoor had ze - net als haar zus Kim - de dubbele nationaliteit.[3] Beide ouders waren op topsportniveau actief in het volleybal.[4][5] Staelens behoorde samen met haar zus en Frauke Dirickx tot de eerste leerlingen van de Topsportschool Vilvoorde.[6]

Zelf begon ze met volleyballen bij Hermanas Wervik.[7] Omdat de omkadering in het vrouwenvolleybal er beter georganiseerd was verhuisde ze vervolgens naar Nederland, alwaar ze aan de slag ging bij Bonduelle VVC Vught[5] (waarmee ze in 1997-'98 de Supercup won). Ze trok er in bij haar grootouders, later verhuisden ook haar ouders en zus naar Nederland.[8] Het volgende seizoen kwam ze uit voor Facopa VC Weert.[9] Met deze club werd ze landskampioen en bekerwinnaar in 1999-2000, en won ze in 1998-'99 de Supercup. Vervolgens was ze aan de slag bij het Braziliaanse Rio de Janeiro VC en het Italiaanse Metodo Minetti Vicenza[10], waarmee ze in 2001-'02 aldaar de Supercup en de Top Volley Cup won. Hierop aansluitend kwam Staelens uit voor het Duitse USC Münster. Als speelster van deze club won ze in 2003-'04 zowel de Beker van Duitsland als de landstitel.

In seizoen 2004-'05 was Staelens eerst bij Gelati Gelma Seap Aragona en vervolgens Grissin Bon Reggio Emilia aan de slag.[11][12] Een seizoen later keerde ze terug naar de Nederlandse competitie, waar ze de kleuren verdedigde van Dela Martinus. Met deze club werd ze driemaal op rij landskampioen en bekerwinnaar (2006, 2007 en 2008). Ook won ze met Martinus tweemaal de Supercup (2006 en 2007). In 2008-'09 werd ze actief bij het Russische ŽVK Dinamo Moskou[13], waarmee ze dat seizoen de landstitel won. Tevens was ze met Dinamo finalist in de Champions League[14] en eindigde ze met Dinamo op de derde plek in de Top Volley Cup.[15] Haar carrière sloot ze af in Japan[16], alwaar ze uitkwam voor Denso Airybees uit Nishio[17] en Pioneer Red Wings uit Tendō.

Daarnaast maakte Staelens deel uit van het Nederlands volleyteam, waarbij ze in 1997 debuteerde en 365 caps verzamelde.[18] Haar laatste interland speelde ze op 13 november 2011.[19] Met de nationale ploeg nam ze onder meer deel aan de wereldkampioenschappen van 1998, 2006 en 2010, alsook aan de Europese kampioenschappen van 2003, 2005, 2007, 2009 en 2011.[20] Medailles waren er op de FIVB World Grand Prix van 2007 in het Chinese Ningbo (goud)[21] en het EK van 2009 in het Poolse Łódź (zilver).[22]

In april 2010 vernam ze - tijdens de voorbereiding van het WK in Japan - dat haar partner (Jonathon Walsh, een voormalig Canadees volleyballer) ten gevolge van een hartstilstand in Zwitserland was overleden.[23][24] Zelf bleef ze ook niet van gezondheidsproblemen gespaard. In 2013 zette Staelens haar spelerscarrière noodgedwongen stop omwille van aanhoudende knieproblemen, waarmee ze reeds kampte sinds augustus 2000.[25][26][27] Later legde ze zich omwille van dit kraakbeenletsel toe op het zitvolleybal.[28] In deze G-sport maakte ze in 2014 deel van de WK-selectie.[29] Tijdens de keuring op het WK - dat plaatsvond in het Poolse Elblag - werd ze evenwel niet beperkt genoeg bevonden (code wit), waardoor ze niet kon deelnemen.[30] Op clubniveau was ze in deze sport actief bij ZVT Apollo Mill.[31][32]

Bronnen, noten en/of referenties
  • (en) Profile Chaïne Verhees-Staelens, LinkedIn
  • (en) Profile Chaïne Staelens, FIVB
  • Fiche Chaïne Staelens, Volleybox
  • (en) Fiche Chaïne Staelens, World of Volley
  1. ↑ "Belgische" ex-topvolleyspeelster Staelens kan naar Paralympische Spelen, Sporza, 30 april 2014
  2. ↑ Staelens mag uitkomen voor Oranje (p.13), De Stem, 14 juli 1997
  3. ↑ In de naam van de vader, de moeder en de dochters, Knack, 11 juli 2001
  4. ↑ BERGMANS Eline, Pas bevallen en al naar WK volleybal, Het Nieuwsblad, 14 oktober 2010
  5. ↑ a b KERCKHOF Joost, Vrouwencoach Jean-Pierre Staelens, ex-Ibis Kortrijk en vader van de Nederlandse internationals Kim en Chaïne, gaat in de Duitse Bundesliga aan de slag, Het Nieuwsblad, 7 juli 2009
  6. ↑ COPPENS Marcel, Volleymonument Swa Depelchin stopt ermee na jarenlange inzet voor de jeugd (p.2-4), Volley Magazine, juni 2016
  7. ↑ KERCKHOF Joost, Zusjes Staelens zijn Nederlandse topvolleyballers met Belgische roots, Het Nieuwsblad, 25 juli 2008
  8. ↑ KORENROMP Willem, 'Ik merkte dat ik 'op' was' (p.26-27), Volley Magazine, 2014
  9. ↑ Weert veel te sterk voor Pollox, De Volkskrant, 5 oktober 1998
  10. ↑ Volleybalster Staelens in Italië, NRC Handelsblad, 11 juni 2001
  11. ↑ (it) Gelati Gelma Seap Aragona: Chaine Staelens lascia e va a Reggio Emilia, Lega Volley Femminile
  12. ↑ (it) Profile Chaine Staelens, Lega Volley Femminile
  13. ↑ Staelens derde Nederlandse volleybalster in Rusland, De Gelderlander, 4 augustus 2008
  14. ↑ (it) Bergamo regina d'Europa!, Dallari Volley, 29 maart 2009
  15. ↑ Klassement Top Volley International 2008/09, Volleybox
  16. ↑ VERSTRAETEN Ruud, Chaïne Staelens is volleybalster af, Brabants Dagblad, 10 juli 2013
  17. ↑ Volleybalsters vinden nieuwe buitenlandse club, nu.nl, 20 september 2009
  18. ↑ Chaïne Staelens stopt definitief, NOS, 12 juli 2013
  19. ↑ Staelens naar WK zitvolleybal, NOS, 30 april 2014
  20. ↑ Resultaten van Chaïne Staelens, TeamNL
  21. ↑ (en) Netherlands land first title at the FIVB World Grand Prix in style, FIVB, 26 augustus 2007
  22. ↑ Tweede zilveren EK-medaille voor Nederland, Trouw, 4 oktober 2009
  23. ↑ Verdriet en baby houden zussen niet van WK, Het Nieuwsblad, 4 november 2010
  24. ↑ BLONDEEL Pieterjan, Chaïne Staelens: comeback tussen de plooien, Sport-Blog, 29 mei 2014
  25. ↑ Chaïne Staelens mag groepstraining hervatten, De Telegraaf, 18 augustus 2003
  26. ↑ VAN DER GEEST Lisette, 'Mijn lichaam is te slecht voor staand volleybal', De Volkskrant, 22 oktober 2014
  27. ↑ SCHOITEN Esther, De druk om te presteren was nietsontziend, nu kampen Chaïne en Kim Staelens met versleten knieën, Trouw, 2 januari 2023
  28. ↑ Chaïne Staelens wil naar het WK zitvolleybal: 'Idee verraste me eerst wel', Omroep Brabant, 30 april 2014
  29. ↑ Chaïne Staelens naar WK zitvolleybal, Algemeen Dagblad, 30 april 2014
  30. ↑ HAHN Gepko, Geen WK voor Chaïne Staelens, Volleybalkrant, 14 juni 2014
  31. ↑ DEN TEULING Kay, Zitvolleybal Odiliapeel is zeker niet iets om bij achterover te leunen, Brabants Dagblad, 4 maart 2017
  32. ↑ Chaïne Staelens: ‘Zitvolleybal meer zichtbaar maken’, Volleybal.nl, 16 juli 2018