Jan Hendrik Brandon
| Jan Hendrik Brandon | ||||
|---|---|---|---|---|
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Utrecht, 1660 | |||
| Overleden | Utrecht, januari 1714 | |||
| Beroep(en) | portretschilder | |||
| RKD-profiel | ||||
| ||||
Jan Hendrik Brandon of Jean Henri Brandon (Sedan, 1660 – Utrecht, begraven 29 januari 1714[1]) was een Nederlandse schilder uit Frankrijk.
Brandon sloot zich in 1696 aan bij de Confrèrie Pictura, een kunstenaarscollectief in Den Haag, en werd bekend om zijn portretten. Hij werd directeur van de academie voor beeldende kunst in Den Haag in de periode dat Jan van Gool daar in 1703 lessen volgde.[2]
In 1706 trouwde hij met Elisabeth Lecaen uit Utrecht.[3] In 1708 verhuisde hij naar Utrecht, waar hij ging wonen op De Plaats, tegenover het Stadhuis. Rond 1710 vervaardigde hij aldaar de huwelijksportretten van Jacob Martens en Deliana Margaretha Voet van Winssen. Beide schilderijen bevinden zich sinds 1973 in de collectie van het Centraal Museum.
Brandon overleed in 1714 in Utrecht, nalatende zijn vrouw en geen kinderen.[4] Hij werd begraven in de Buurkerk.
Jules Verne noemt hem in het eerste hoofdstuk van zijn roman Le Docteur Ox (1874).[5]
Afbeeldingen
-
Jacob Martens, Jan Hendrik Brandon, ca 1710 -
Deliana Margaretha Voet van Winssen, ca 1710
Bronnen, noten en/of referenties
- ↑ Begraafinschrijving Jan Brandon, 24-02-1714 - Het Utrechts Archief. Geraadpleegd op 31 augustus 2024.
- ↑ Jan Hendrik Brandon in Jan van Gools De nieuwe Schouburg der Nederlantsche Kunstschilders en Schilderessen
- ↑ Trouwinschrijving Jean Brandon en Elisabeth Lecaen, 31-10-1706 (Het Utrechts Archief ) - Het Utrechts Archief. hetutrechtsarchief.nl. Geraadpleegd op 1 september 2024.
- ↑ Jan Hendrik Brandon in the RKD
- ↑ (fr) Alexandre Tarrieu, Dictionnaire des personnes citées par Jules Verne, vol. 1: A-E, éditions Paganel, 2019, p. 134
Mediabestanden
Zie de categorie Jan Hendrik Brandon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
