Os vesalianum manus

De lokalisaties van de accessoire handwortelbeentjes. Links de rechterhand van dorsaal, rechts vanaf palmair.
De lokalisaties van de accessoire handwortelbeentjes.
Links de rechterhand van dorsaal, rechts vanaf palmair.
  1. os trapezium secundarium
  2. os trapezoideum secundarium
  3. os parastyloideum
  4. os styloideum
  5. os metastyloideum
  6. os capitatum secundarium
  7. os epitrapezium
  8. os carpi centrale
  9. os paranaviculare
  10. os epilunatum
  11. os epitriquetrum
  12. os ulnostyloideum
  13. os vesalianum manus
  14. os ulnare externum
  15. os hamulare basale & os hamuli proprium
  16. os Gruberi
  17. os subcapitatum
  18. os pretrapezium
  19. os paratrapezium
  20. os pisiforme secundarium
  21. os triquetrum secundarium
  22. os hypolunatum
  23. os radiale externum

Het os vesalianum manus of os Vesalii is de naam voor een extra handwortelbeentje. Het is vernoemd naar Andreas Vesalius, die het botje in 1543 beschreef, in de veronderstelling dat het een algemeen voorkomend sesambeentje betrof. Ook een accessoir botje in de voet dat hij beschreef, het os vesalianum pedis, is naar hem vernoemd. Het os vesalianum manus komt bij een onbekend deel van de bevolking voor. Het botje is dan gelegen aan de laterale zijde ter hoogte van de overgang tussen het os hamatum en het vijfde middenhandsbeentje.[1] De Duitse chirurg Heimerzheim heeft beweerd dat het os vesalianum manus een afwijkende ossificatie van het os hamatum betreft.[2]

Op röntgenfoto's wordt een os vesalianum manus soms onterecht aangemerkt als afwijkend, losliggend botdeel of als fractuur.[3]

Röntgenfoto van de linker pols, met de extra handwortelbeentjes gekleurd naar hun prevalentie.
Bronnen, noten en/of referenties
  1. R. O'Rahilly. A survey of carpal and tarsal anomalies. J Bone Joint Surg Am. 1953; 35: 626-642
  2. A. Heimerzheim. Über einige akzessorische Handwurzelknochen nebst ihrer chirurgischen Bedeutung. Deutsche Zeitschr. f. Chir. 1925; 190: 88-96
  3. T.E. Keats, M.W. Anderson, Atlas of normal roentgen variants that may simulate disease. 7th edition, Mosby Inc. 2001, ISBN 0323013228