Phonerpeton

Phonerpeton Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Vroeg-Perm
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Amfibia (Amfibieën) Orde: Temnospondyli Familie: Trematopidae
Geslacht
Phonerpeton Dilkes, 1990
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Portaal    Biologie Herpetologie

Phonerpeton^[1] is een geslacht van uitgestorven dissorofoïde temnospondyle Batrachomorpha (basale 'amfibieën') binnen de familie Trematopidae die bekend is uit het Vroeg-Perm van Texas.

Phonerpeton werd voor het eerst benoemd door Dilkes (1990), met Phonerpeton pricei als de enige soort. De geslachtsnaam komt van de Griekse woorden 'phonos' (moorddadig) en 'herpeton' (kruiper, reptiel). Het holotype van Phonerpeton pricei werd eerder beschreven door Olson (1941) als Acheloma pricei. Dilkes noemde deze soort ook synoniem met Acheloma whitei, die ook werd beschreven door Olson (1941). Materiaal dat aan het taxon wordt toegewezen, is afkomstig uit de Archer City-, Nocona- en Petrolia-formaties en werd tussen 1934 en 1952 verzameld door teams onder leiding van Alfred S. Romer, Llewellyn Ivor Price, en R.V. Witter. Schoch & Milner (2014) scheidden de voormalige Acheloma whitei van Phonerpeton pricei, en onderscheidden deze door de kortere en meer afgeronde externe neusgaten en een otische inkeping die niet spleetachtig was. Ze beperkten Phonerpeton pricei tot de exemplaren van de Archer Cityformatie en Phonerpeton whitei tot de exemplaren van de Petroliaformatie.

Phonerpeton wordt alleen vertegenwoordigd door relatief kleine exemplaren in vergelijking met de veel grotere Acheloma. Dilkes (1990) diagnosticeerde Phonerpeton door de halvemaanvormige kromming van het squamosum, gewelfde wandbeenderen langs de middenlijn, een gesloten pterygobasicraniaal gewricht met een duidelijke beennaad tussen de pterygoïde en de processus basipterygoideus van de parasphenoïde (het gewricht was vergroeid zodat het verhemelte niet op de schedelbasis kon scharnieren), een niet-verbeend sphenethmoïde, lange en slanke middelste borstribben, een spaakbeen met een halfronde dwarsdoorsnede en een richel langs de voorste buitenrand van de ellepijp. Hij onderscheidde het van Acheloma door de grote en naar achteren open otische inkeping, een posterodorsaal uitsteeksel van het quadratum bestaande uit twee botplaten gescheiden door een slecht verbeend gebied, een halvemaanvormige kromming van het squamosum en een niet-vergroeid pterygobasicraniaal gewricht. Schoch & Milner (2014) behielden alleen de afwezigheid van een spleetachtige inkeping (die wordt gevonden in Acheloma) in de diagnose.