Pinga (mythologie)

Pinga is in de Inuit-mythologie de beschermster van dieren, van geesten en van de zielen van mensen. Daarnaast is zij ook een helende godin.[1] Volgens sommigen zou zij bij de Kariboe-Inuit bekendstaan als de 'meesteres van de kariboe' en de macht hebben om de kariboes bij jagers weg te houden,[2] terwijl anderen net beweren dat zij geen invloed heeft op de migratiepatronen van kariboes. Wel zorgt zij ervoor dat deze dieren gerespecteerd worden.[3] Pinga is ook verantwoordelijk voor het overbrengen van overledenen naar Anguta, de plaats waar zielen gezuiverd worden. Nadien worden deze doden naar Adlivun, de onderwereld, overgebracht.[4]

De aard van Pinga valt niet gemakkelijk te achterhalen. Samen met Asiaq en Sila vormt zij een triade van geesten.[5] Rasmussen wees al in 1930 op de gelijkenissen die bestaan tussen Pinga, Sila en Nuliajuk, maar benadrukte dat deze drie te veel verschillen om één en dezelfde te zijn.[6][7]

Bronnen, noten en/of referenties
  1. ↑ (en) Charles Russell Coulter & Patricia Turner (2012). Encyclopedia of Ancient Deities. Routledge, New York, p. 384. ISBN 1-57958-270-2.
  2. ↑ Kees Bastmeijer & Willem Rasing (oktober 2014). Voedsel en recht in de jagersverzamelaarssamenleving van de Inuit. Ars Aequi 2014: 766
  3. ↑ (en) Kleivan, Inge (1985). Iconography of Religions: Arctic peoples. Eskimos, Greenland and Canada. BRILL, p. 31. Geraadpleegd op 23 maart 2019.
  4. ↑ Pinga. Geraadpleegd op 23 maart 2019.
  5. ↑ (en) Charles Russell Coulter & Patricia Turner (2012). Encyclopedia of Ancient Deities. Routledge, New York, p. 74. ISBN 1-57958-270-2.
  6. ↑ (en) Laugrand, Frédéric B., Jarich Oosten (2010). Hunters, Predators and Prey: Inuit Perceptions of Animals. Berghahn Books, p. 262. Geraadpleegd op 23 maart 2019.
  7. ↑ (en) Laugrand, Frédéric B., Jarich Oosten (2016). Inuit Shamanism and Christianity: Transitions and Transformations in the Twentieth Century. McGill-Queen's University Press, p. 150. Geraadpleegd op 23 maart 2019.