Sulcus lingualis

De sulcus lingualis[1] is een hersengroeve in de grote hersenen van de mens.[1] Deze groeve loopt door de gyrus lingualis en kan deze hersenwinding opdelen in een bovenste (gyrus lingualis superior) en een onderste deel (gyrus lingualis inferior).[2] Deze hersengroeve loopt evenwijdig aan het hoofddeel van de sulcus calcarinus.[2] In bijna alle hersenen komt er (aan elke kant) minstens één sulcus lingualis voor.[3]

Schorsvelden

De sulcus lingualis werd vroeger gezien als een groeve die de grens van area 17 (area striata) aangaf in de gyrus lingualis. Deze groeve werd daarom ook aangeduid met de naam sulcus limitans inferior areae striatae.[4] Dat de sulcus lingualis gelijk liep met de ondergrens van area 17 werd al snel weersproken.[5] Later onderzoek bevestigde dat er veelal geen duidelijke relatie bestaat tussen het verloop van de sulcus lingualis en de grenzen van de cytoarchitectonisch gedefinieerde area 17.[6]

Functie

De cellen van het schorsoppervlak van de sulcus lingualis zouden in de mens activiteit vertonen bij het zien van gebouwen.[7]

Literatuurverwijzingen
  1. ↑ a b Zilles, K. & Rehkämper, G. (1994). Funktionelle Neuroanatomie. Lehrbuch und Atlas (2. Auflage). Berlin/Heidelberg/New York: Springer-Verlag.
  2. ↑ a b Iaria, G., & Petrides, M. (2007). Occipital sulci of the human brain: variability and probability maps. Journal of Comparative Neurology, 501, 243-259.
  3. ↑ Chau, A.M.T., Stewart, F. & Gragnaniello, C. (2014). Sulcal anf gyral anatomy of the basal occipital-temporal lobe. Surgical Radiological Anatomy, 36, 959-965.
  4. ↑ Elliot Smith, G. (1907). New studies on the folding of the visual cortex and the significance of the occipital sulci in the human brain. Journal of Anatomy and Physiology, 41(Pt 3), 198-207.
  5. ↑ Brodmann, K. (1909). Vergleichende Lokalisationslehre der Großhirnrinde in ihren Prinzipien dargestellt auf Grund des Zellenbaues. Leipzig: Verlag von Johann Ambrosius Barth.
  6. ↑ Amunts, K., Malikovic, A., Mohlberg, H., Schormann, T., & Zilles, K. (2000). Brodmann's area 17 and 18 brought into stereotaxic space - where and how variable? NeuroImage, 11, 66-84.
  7. ↑ Aguirre, G.K., Zarahn, E. (1998). An area within human ventral cortex sensitive to "building" stimuli: evidence and implications. Neuron, 21, 371-383.