Żołędowo (województwo mazowieckie)

Ten artykuł należy dopracować:

od 2009-10 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
→ poprawić styl – powinien być encyklopedyczny.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Żołędowo

wieś
Państwo	Polska
Województwo	mazowieckie
Powiat	płoński
Gmina	Nowe Miasto
Liczba ludności (2011)	54[2][3]
Strefa numeracyjna	23
Kod pocztowy	05-192[4]
Tablice rejestracyjne	WPN
SIMC	0121057
Położenie na mapie gminy Nowe Miasto Żołędowo
Położenie na mapie Polski Żołędowo
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Żołędowo
Położenie na mapie powiatu płońskiego Żołędowo
52°35′06″N 20°37′53″E/52,585000 20,631389[1]

Żołędowo – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płońskim, w gminie Nowe Miasto. Leży nad Wkrą dopływem Narwi.

Prywatna wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie nowomiejskim ziemi zakroczymskiej województwa mazowieckiego^[5]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa ciechanowskiego.

• Żołędowo

Żołędowo, gniazdo rodowe Żołędowskich (Żołędkowskich) herbu Rawicz. Marianna Żołędowska herbu Rawicz z Żołędowa, w ziemi zakroczymskiej 1637 r. Owa Marianna Żołędowska była babka ojczystą Piotra Małoklęskiego herbu Jastrzębiec, kanonika łowickiego, później gnieźnieńskiego. (Korytkowski). W roku 1574, Andrzej Żołędowski herbu Rawicz, wydzierżawia od Małoklęskich h. Jastrzębiec część wsi Małoklęski za 5 grzywien na 6 lat. Salomea Żołędkowska (Żołędowska), córka Tomasza starosty (?) mielnickiego, zamężna za Pokrzywnickim herbu Grzymała, który w 1726 r. zapisywał jej dożywocie. Syn Karol, dziedzic Żołędkowa (Żołędowa)w zakroczymskiem. W roku 1773 Helena Żołądkowska z Żołędowa, wraz z Bonawenturą Ciołkowskim sprzedaje poddanych. (Boniecki, oraz akta ziemskie wyszgrodzkie). Paweł Zolendowski na 1/2 dd wsi Zolendowo p. zakroczymski i na 1/2 domu w mieście Gnieźnie koło domu hrabiów z Górki, zapisuje 500 złp. posagu it. wż. Annie Sapieńskiej z Sernik (f.377).

• Żołędowo 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 816 .