107 mm armata dywizyjna wz. 1940 (M-60)
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj | armata polowa | ||
Historia | |||
Prototypy | 1939 | ||
Produkcja seryjna | 1940–1941 | ||
Wyprodukowano | 127 szt. | ||
Dane taktyczno-techniczne | |||
Kaliber | 106,7 mm | ||
Długość lufy | 4480 mm (L/42) | ||
Donośność | 18 130 m | ||
Odległość strzału bezwzgl. | 1070 m | ||
Prędkość pocz. pocisku | 737 m/s (pocisk o masie 17,18 kg) | ||
Masa | 4000 kg (bojowa) | ||
Kąt ostrzału | do +45° (w pionie) | ||
Szybkostrzelność | 5-6 strz/min | ||
Obsługa | 8 osób | ||
Prędkość marszowa | 18-20 km/h (po drogach utwardzonych) | ||
|
107 mm armata dywizyjna wz. 1940 (M-60) (ros. 107-мм дивизионная пушка образца 1940 года, М-60) – radziecka armata polowa wyprodukowana w krótkiej serii w latach 1940-1941.
W 1939 roku wywiad sowiecki poinformował szefa GAU, marszałka G.I. Kulika, że przemysł niemiecki jest gotowy do rozpoczęcia produkcji nowych, silnie opancerzonych czołgów uzbrojonych w armaty kalibru 100 mm. W związku z tą informacją uznano, że sowieckie armaty przeciwpancerne kalibru 45 mm, oraz armaty dywizyjne kalibru 76 mm nie będą w stanie skutecznie zwalczać czołgów niemieckich.
Dlatego decyzją GAU przyspieszono trwające już prace nad 107-mm armatą dywizyjną. Prace te rozpoczęto na początku 1939 roku i ich efektem były prototypy armat M-25, M-45 i M-60. Po próbach prototypów postanowiono kontynuować rozwój armaty M-60 skonstruowanej w Fabryce Nr 172 w Permie. Po dalszych testach przeprowadzonych pod koniec 1939 i w pierwszej połowie 1940 roku armatę M-60 przyjęto do uzbrojenia. Produkcję działa uruchomiono w nowo powstałej Fabryce Nr 352 w Nowoczerkasku. Wyprodukowała ona 24 armaty w 1940 roku, a następnie 103 w 1941, po czym produkcję przerwano w wyniku zajęcia miasta przez wojska niemieckie. Nie udało się w całości ewakuować urządzeń fabryki, co było jednym z powodów całkowitego zaniechania dalszej produkcji działa. Małą liczbę dział wyprodukowała też fabryka w Permie.
Po przerwaniu produkcji M-60 nie uruchomiono produkcji innych armat kalibru 107 mm takich jak prototypowe ZiS-24 i 25 konstrukcji Grabina, czy tego samego kalibru armaty 9S-1.
Według planów armaty M-60 miały stanowić uzbrojenie artylerii dywizyjnej, jednak planu tego nie zrealizowano. Wiosną 1941 roku rozpoczęto formowanie dwupułkowych brygad artylerii przeciwpancernej. W każdym pułku jeden z dywizjonów miał być wyposażony w armaty M-60. Zakończenie produkcji tych dział sprawiło, że większość dywizjonów w miejsce armat M-60 wyposażono w działa przeciwlotnicze 52-K kalibru 85 mm. Pod koniec 1941 brygady te rozwiązano, a pozostałe działa były przydzielone do samodzielnych dywizjonów artylerii przeciwpancernej. Armaty M-60 były używane do końca wojny, choć z powodu ich małej liczby nie odegrały znaczącej roli.
Bibliografia
- А. Иванов: Артиллерия СССР в перод вовторой мировой войны. Санкт-Петербург: Издательский Дом «Нева», 2003.
Linki zewnętrzne
- Opis na stronie www.victory.mil.ru. victory.mil.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-29)].
- Opis na stronie easyget.narod.ru/artl/. easyget.narod.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-26)].
- p
- d
- e
Działa piechoty | |
---|---|
Armaty górskie | |
Armaty przeciwpancerne |
|
Artyleria dywizyjna |
|
Artyleria korpuśna i armijna |
|
Artyleria ciężka |
|
Armaty przeciwlotnicze |
|
Moździerze | |
Artyleria kolejowa | |
Artyleria forteczna |