V
Nie mylić z: ✓.
Ten artykuł dotyczy litery alfabetu łacińskiego. Zobacz też: V jako skrót lub oznaczenie.
V v
V (minuskuła: v) (fał) – dwudziesta druga litera alfabetu łacińskiego. W ortografii polskiej używana przy zapisywaniu części zapożyczeń z innych języków, a także jako symbol lub skrót oraz w tak nietypowych zastosowaniach jak tablice rejestracyjne pojazdów. W dawnym języku polskim stosowana była niekiedy do zapisywania samogłoski u. Litera ta występuje w etnolekcie słowińskim, przez niektórych językoznawców uważanym za dialekt języka polskiego[1].
Litera V oznacza zwykle spółgłoskę wargową [v], [ʋ] lub [f]. Nazwę tej litery w języku polskim wymawia się (z niemieckiego) fał, rzadziej spotyka się wymowę we[2].
Inne reprezentacje litery V
Sygnalizacja | Język migowy | Alfabet Braille’a | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
flaga Międzynarodowego Kodu Sygnałowego | Alfabet semaforowy | Kod Morse’a | francuski | kanadyjski | polski | |
ⓘV | i |
Przypisy
Zobacz galerię związaną z tematem: V |
Zobacz hasło v w Wikisłowniku |
- p
- d
- e
Alfabet polski
- p
- d
- e
Podstawowe litery* | |
---|---|
Warianty litery V |
|
Inne litery | |
Nieużywane współcześnie litery |
|
Dwuznaki |
|
Trójznaki | |
Tetragrafy | |
Pentagrafy | |
Heksagrafy |
|
Heptagrafy |
|
Inne symbole |
|
- * Artykuły poświęcone wariantom diakrytyzowanym dostępne z poziomu artykułu litery podstawowej
Encyklopedie internetowe (litera alfabetu łacińskiego):