384 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
Ten artykuł dotyczy 384 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 384 Dywizja Piechoty - stronę ujednoznaczniającą. |
Historia | |
Państwo | III Rzesza |
---|---|
Sformowanie | 1942, 1943 |
Rozformowanie | 1943, 1944 |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa
| |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | wojska lądowe |
Formacja | Wehrmacht |
Rodzaj wojsk | piechota |
384 Dywizja Piechoty (niem. 384. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w walkach na terytorium Związku Radzieckiego. Zniszczona pod Stalingradem.
Sformowana na poligonie Königsbrück na mocy rozkazu z 10 stycznia 1942 roku, w 18. fali mobilizacyjnej w IV Okręgu Wojskowym. Dywizja została skierowana w kwietniu 1942 r. na front wschodni w ramach Grupy Armii Południe. Walczyła o Charków, Izium i Stalingrad, gdzie została zniszczona w styczniu 1943 razem z całą 6 Armią[1].
Jednostkę odbudowano pod koniec 1943 w okupowanej Francji na bazie ocalałego sztabu i skierowano ponownie na front wschodni, gdzie walczyła na łuku Dniepru i o Krzywy Róg. Jesienią 1944 została okrążona w rejonie Kiszyniowa i rozbita. Jej niedobitków przejęły 76 i 15 Dywizja Piechoty operujące na Węgrzech.
Dowódcy dywizji
- gen. mjr/gen.por. Kurt Hoffman 10 I 1942 – 13 II 1942;
- gen. por. Eccard Freiherr von Gablanz 13 II 1942 – 16 I 1943;
- płk Hans Dörr 16 I 1943 – 31 I 1943;
- gen. por. Hans de Salengre – Drabbe IV 1943 – 28 VII 1944;
- gen. por. Drabisch-Wachter VII 1944 – 1944.
Struktura organizacyjna
- Skład w styczniu 1942:
534., 535. i 536. pułk piechoty, 384. pułk artylerii, 384. batalion pionierów, 384. oddział przeciwpancerny, 384. oddział łączności;
- Skład w czerwcu 1942:
534., 535. i 536. pułk piechoty, 384. pułk artylerii, 384. batalion pionierów, 384. oddział rozpoznawczy, 384. oddział przeciwpancerny, 384. oddział łączności, 384. polowy batalion zapasowy;
- Skład w marcu 1943:
534., 535. i 536. pułk grenadierów, 384. pułk artylerii, 384. batalion pionierów, 384. oddział rozpoznawczy, 384. oddział przeciwpancerny, 384. oddział łączności, 384. polowy batalion zapasowy;
- Skład w grudniu 1943:
534., 535. i 536. pułk grenadierów, 384. pułk artylerii, 384. batalion pionierów, 384. batalion fizylierów, 384. oddział przeciwpancerny, 384. oddział łączności, 384. polowy batalion zapasowy;
Znaki używane przez 384 DP
- Nr 1.
- Nr 2.
- Nr 3.
Przypisy
- ↑ Piekałkiewicz 1995 ↓, s. 465.
Bibliografia
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.
- Janusz Piekałkiewicz: Stalingrad. Anatomia bitwy. Warszawa: 1995. ISBN 83-86510-42-0.
- p
- d
- e
1-100 | |
---|---|
101-200 |
|
201-300 |
|
301-400 | |
401-500 |
|
501-600 |
|
601-719 |
|
Imienne |
|