Anna Zahorska

Anna Zahorska

Savitri

Data i miejsce urodzenia	1882 Byszlaki
Data i miejsce śmierci	1942 KL Auschwitz-Birkenau
Narodowość	polska
Język	polski
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński Uniwersytet Warszawski
Dziedzina sztuki	literatura
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach

Anna Zahorska, ps. „Savitri” (ur. 1882 w majątku Byszlaki pod Mohylewem^[1], zm. 1942 w KLAuschwitz-Birkenau) – polska poetka, powieściopisarka i dramatopisarka.

Absolwentka historii literatury na UJ i Uniwersytecie Warszawskim. Początkowo była członkinią PPS-u, później zbliżyła się do środowisk katolickich. Poza zbiorami poezji i opowiadań, wydała także szkice literackie o Żmichowskiej i Rodziewiczównie.

Zmarła w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz. Jej grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 257c, rząd 1, grób 10)^[2].

Jej mężem był prawnik i popularyzator szachów Eugeniusz Zahorski. Jedną z ich córek była Elżbieta Zahorska.

• 1908 – Pieśni walki^[3]
• 1908 – Poezje
• 1914 – Dniom zmartwychwstania
• 1914 – Utopia
• 1910 – Brunhilda
• 1912 – Pani słoneczna^[4]
• 1914 – Księga milczenia (opowiadania)
• 1927 – Wazon iryzowany (opowiadania)
• 1927 – Bezrobocie
• 1928 – Trucizny
• 1929 – Młyn nad Sałgirem
• 1939 – Ofiara poranna^[5]

Wszystkie jej utwory objęte były w 1951 zapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek^[6].

• OPAC Biblioteki Narodowej
• Częściowo zachowane dane o więźniach Auschwitz
• Publikacje Anny Zahorskiej w bibliotece Polona