Arrakel Sjuneci

Arrakel Sjuneci (ok. 1350-1425) – poeta i uczony ormiański. O jego życiu niewiele wiadomo. Urodził się w Wajoc-Dzorze. Był krewnym i uczniem myśliciela Grikora Tatewacego, który był rektorem uczelni w Tatewie^[1]. Prawdopodobnie Sjuneci był wykładowcą gramatyki i muzyki. Został następcą Tatewacego na stanowisku rektora^[1]. Pozostały po nim dzieła filozoficzne i gramatyczne. Napisał między innymi Księgę Adamową^[2], mowy i kazania^[1]. Na język polski przełożone zostały przez Jana Czopika wiersze Płacz nad niechybnym końcem, wędrówką duszy i jej walką ze złymi duchami i O wspaniałości prarodziców i raju. Utwory te zostały zamieszczone w antologii Poezja armeńska pod redakcją Andrzeja Szymańskiego i Piotra Kuncewicza.