Autostrada A8 (Włochy)

Ten artykuł dotyczy autostrady we Włoszech. Zobacz też: inne znaczenia tego skrótu.

Długość	42 km
Regiony	Lombardia
Mapa
Zdjęcie
Przebieg trasy Legenda w użyciu   projekt, budowa, konieczność modernizacji węzeł drogowy typu WA węzeł drogowy typu WB skrzyżowanie rondo przejście graniczne punkt poboru opłat (PPO) stacja poboru opłat (SPO) most / wiadukt / estakada prom rzeka – brak przeprawy przejazd kolejowo-drogowy tunel parking z bufetem stacja paliw restauracja hotel / motel lub inne miejsce noclegowe drogowy odcinek lotniskowy roboty budowlane zakaz ruchu (0) Mediolan Viale Certosa (1) Autostrada "Serenissima" E64 (2) Fiera di Milano (5) PPO Mediolan Nord (6) Zachodnia Obwodnica Mediolanu E35 E62 (6) Arese   (7) MOP "Villoresi" (8) Lainate (10) Autostrada A9 E35 (12) Origgio (16) Legnano (18) Castellanza tunel (24) Busto Arsizio (29) Gallarate (30) Autostrada A8/A26 A8/A26E62 (31) PPO Gallarate Nord (33) Cavaria (35) Solbiate Arno (40) Castronno   (40) MOP "Brughiera" (42) Azzate – Buguggiate
Multimedia w Wikimedia Commons

Autostrada A8, Autostrada Jezior (wł. Autostrada dei Laghi) – łącząca Mediolan z Varese autostrada w północnych Włoszech.

Inicjatorem budowy pierwszej w Europie autostrady był inż. Piero Puricceli, który chciał zbudować drogę przeznaczoną wyłącznie dla samochodów^[1]. Wybrano Lombardię, aby połączyć przemysłowy Mediolan z włoskimi jeziorami. Komitet pod patronatem włoskiego Touring Clubu 11 marca 1921 roku podjął decyzję o przystąpieniu do budowy autostrady^[1]. Koordynacją prac miała zająć się spółka Autostrade Societa Anonima^[1]. Rząd włoski nie był jej udziałowcem, ale wsparł budowę udzielając pozwolenia na budowę, prawa wywłaszczania gruntów i zawarł umowę, że po 50 latach autostrada przejdzie na jego własność (z prawem wykupu w każdej chwili)^[1].

26 marca 1923 roku po wykupieniu lub wywłaszczeniu terenu pod budowę, pierwszą łopatę wbił Mussolini^[1]. Budowa autostrady odbywała się na zasadzie robót publicznych i została zakończona w ciągu 500 dni. Jednego dnia na budowie pracowało około 4000 robotników^[1]. Na jej trasie powstało 35 mostów oraz 71 wiaduktów, w tym wiadukt nad stacją Musocco, most na rzece Olona, tunel w Oligiete (70 m)^[1].

Problemem z którym musiała zmierzyć się budująca autostradę Societa Anonima Puricelli była nawierzchnia. Ponieważ brakowało doświadczenia w Europie skorzystano z doświadczeń amerykańskich. Jezdnie pokryto betonem w którego skład metra sześciennego weszło: 0,75 m² tłoczonego kamieni, o,50 m² piasku i 350 kg cementu^[1].

21 września 1924 otwarto odcinek Mediolan-Varese (49 km).

28 czerwca 1925 odcinek Lainete-Como (25 km).

W sierpniu 1925 odcinek Gallarete – Secto Calende (11km).

Na trasie ustawiono budki dróżników, których zadaniem było: kierowanie ruchem na rozjazdach, nadzorowanie drogi, sprzedaż biletów, obsługiwanie stacji benzynowych itd. W każdej budce znajdował się skład części zapasowych, opon i kiszek oraz apteczka^[1].

Na 150 m przed każdym rozjazdem umieszczono semafory:

• przed dojazdami – pomarańczowe
• przed rozjazdami i punktami końcowymi – zielone

Koniec i początek trasy oznaczał umieszczony w jej poprzek napis ALT. Przy każdym rozjeździe umieszczono napis Biforcazione (rozjazd) biały na czerwonym tle, który w nocy był oświetlony^[1].

Aby pomóc kierowcom trzymać się prawej strony drogi wbudowano w środek jezdni białe linie, a aby nie wypadli z drogi podczas mgły po obu stronach jezdni umieszczono białe cementowe słupki^[1].

Koszt przejazdu autostrad wynosił w 1929 roku:

• dla motorów – 9 lir
• dla samochodów w zależności od kategorii: do 17KM -12 lir, do 29 KM – 17 lir, powyżej – 20 lir
• dla autobusów; do 20 osób – 40 lir, powyżej 20 osób-60 lir

Powrót był o 50% droższy.

Dodatkowo kierowcy mogli wykupić książeczkę z 24 lub 50 kuponami na przejazd lub abonament na nieograniczoną liczbę przejazdów^[1].

Nie było ograniczenia szybkości, ale " kierowca w każdej chwili winien być panem szybkości swojego wozu i móc ja regulować". Przekroczenie tego przepisu było karane grzywną od 500 do 1000 lirów^[1].

Trasa, której operatorem jest spółka Autostrade per l'Italia, należy do najbardziej zatłoczonych dróg na Półwyspie Apenińskim^[2]. Na odcinku ponad 20 km autostradą biegnie droga europejska E62, a na krótkim fragmencie w rejonie miasta Rho także trasa E35.

• Autostrada A9

• Autostrade per l'Italia