Bizmutyt
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | Bi2(CO3)O2 | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 2,5-3,5[1] | ||
Łupliwość | według <001> | ||
Pokrój kryształu | włóknisty | ||
Układ krystalograficzny | tetragonalny | ||
Gęstość minerału | 6,1-7,7 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | brązowy, brązowo-żółty, zielony, żółty lub szary | ||
Rysa | szara | ||
Połysk | szklisty | ||
Współczynnik załamania | n=2,12-2,30 | ||
|
Bizmutyt – minerał z gromady węglanów. Nazwa pochodzi od składu chemicznego tego minerału. Jest minerałem wtórnym stref utleniania złóż Bi, ale stwierdzono go także w pegmatytach granitowych. Teoretycznie zawiera 91,68% wag. Bi2O3, 8,29% wag. CO2, może zawierać także śladowe ilości wody. Minerały najczęściej współwystępujące z bizmutytem to bizmut rodzimy, bizmutynit i tetradymit.
W Polsce został stwierdzony w pegmatytach Grabiny niedaleko Strzegomia. Na świecie występuje między innymi w skałach pegmatytowych w Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii, USA, Meksyku, Mozambiku. Odkryty został w roku 1841[1].
Przypisy
Bibliografia
- Bolewski A., Manecki A., Mineralogia szczegółowa, Wydawnictwo PAE. Warszawa 1993, ISBN 83-85636-03-X
- RRUFF (ang.)
- webmineral.com (ang.)
- BNCF: 31245
- Britannica: science/bismutite
- SNL: bismutitt
- Catalana: 0223157
- identyfikator minerału w Mindat: 687