Bronisław Wojtarowicz
 Pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 lutego 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 września 1987 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Formacja |
|
| Jednostki | 1 pułk lotniczy |
| Stanowiska | zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
   | |
Bronisław Wojtarowicz (ur. 3 lutego 1895 w Krakowie, zm. 9 września 1987 w Reading) – pułkownik inżynier Wojska Polskiego.
Życiorys
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów zawodowych aeronautycznych lotnictwa wojskowego ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1][2]. W 1923, 1924 był oficerem 1 pułku lotniczego w garnizonie Kraków[3][4]. Od października 1924 do sierpnia 1925 był dowódcą 16 eskadry wywiadowczej[5]. Ukończył studia wyższe uzyskując tytuł inżyniera. Awansowany na stopień majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[6][7]. Na przełomie lat 20./30. był oficerem 3 pułku lotniczego w Poznaniu[8][9].
Startował w zawodach lotniczych. Jako porucznik obserwator, wspólnie z kapitanem pilotem Stefanem Pawlikowskim na maszynie Breguet 14, wygrał I Krajowy Lot Okrężny w dniach 16–17 września 1922. W 1922 brał udział w pierwszym udokumentowanym przelocie nad Tatrami (wraz z Tadeuszem Praussem)[10].
Po ogłoszeniu mobilizacji w sierpniu 1939 roku został mianowany dowódcą nowo stworzonej Bazy Lotniczej nr 4 w Toruniu[11]. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii. Otrzymał numer służbowy RAF P-1021, służył jako oficer techniczny. Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Zmarł 9 września 1987 roku w Reading, został pochowany na cmentarzu w Caversham[12].
Ordery i odznaczenia
- Medal Lotniczy (czterokrotnie)[13]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[14][15]
- Oficer Orderu Korony Rumunii (Rumunia, przed 1924)
- rumuńska Odznaka Pilota (1929)[16]
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 944.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 863.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 930.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 848.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 114.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 548.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 229.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 532.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 740.
- ↑ Prauss 2019 ↓, s. 91.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 268.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 618.
- ↑ Wojtarowicz Bronisław. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-04-16]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża Zasługi. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 19, 19 marca 1935.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 368.
Bibliografia
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Bronisław Wojtarowicz. listakrzystka.pl. [dostęp 2018-03-29].
- Stanisław Prauss: Z Zakopanego na Stag Lane : wspomnienia konstruktora samolotów PZL-23 Karaś i PZL-46 Sum, współpracownika brytyjskich wytwórni lotniczych Westland, de Havilland i Hawker Siddeley. Warszawa-Kraków: Oficyna Wydawnicza Mireki, 2019. ISBN 978-83-65902-19-1. OCLC 1135394948.
