Budynek Banku Wschodniego w Poznaniu
nr rej. A-417 z 5.10.1994[1] | |||
Dawny Bank Wschodni | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Poznań | ||
Adres | pl. Wolności 15 | ||
Architekt | Hans Uhl, Richard Bielenberg, Josef Moser | ||
Rozpoczęcie budowy | 1910 | ||
Ukończenie budowy | 1911 | ||
Położenie na mapie Poznania | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||
52°24′31″N 16°55′34″E/52,408611 16,926111 | |||
|
Budynek Banku Wschodniego – budynek o formach zbliżonych do baroku, zlokalizowany w Poznaniu przy Placu Wolności 15, na narożniku ul. Nowowiejskiego.
Architektura
Obiekt wzniesiony w latach 1910-1911 dla Ostbank für Handel und Gewerbe (Banku Wschodniego), według projektu Hansa Uhla (wybrany w konkursie). Wcześniej stał tu stary gmach niemieckiego Ziemstwa Kredytowego, wyburzony pod budowę Ostbanku[2]. Koncepcja została nieco zmieniona i przeprojektowana przez berlińskich architektów – Richarda Bielenberga i Josefa Mosera. Ciężki gmach, typowy dla niemieckiej architektury doby wilhelmińskiej, nawiązuje do form barokowych, nie unikając jednocześnie drobnego detalu w poetyce art déco, co sprawia, że jest przykładem architektury przejściowej między stylami. Wewnątrz znajduje się sala operacyjna i pokoje biurowe, eksploatowane obecnie przez Bank Zachodni WBK.
Obiekt sąsiaduje z kamienicą Towarzystwa UNION i gmachem BGK. Według Marcina Libickiego kamienica Union i gmach Ostbanku pokazują różnicę mentalną w traktowaniu stylów architektonicznych przez Polaków i Niemców (oba budynki nawiązują do stylu barokowego, ale każdy z nich w zupełnie inny sposób). Ostbank był jednym z licznych niemieckich banków otwierających swe oddziały w Poznaniu w początkach XX wieku, co miało związek z dynamicznym rozwojem gospodarczym, zarówno w mieście, jak i na terenie całego Wielkiego Księstwa Poznańskiego, gdzie trwała silna walka o ziemię, pomiędzy Polakami i Niemcami. Przykładem polskiej inicjatywy bankowej i kredytowej jest natomiast Bank Włościański, zlokalizowany niemalże po przeciwnej stronie Placu Wolności.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolska [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 .
- ↑ Jan Skuratowicz, Architektura poznańskich banków do 1918 roku, w: Kronika Miasta Poznania, nr 2/1997, s.132, ISSN 0137-3552
Bibliografia
- Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), AleksandraA. Dolczewska, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2008, s. 321, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
- MarcinM. Libicki MarcinM., Poznań – przewodnik, PiotrP. Libicki (ilustr.), Poznań: Wydawnictwo Gazeta Handlowa, 1997, s. 312, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402 .
- p
- d
- e
Pierzeja zachodnia | |
---|---|
Pierzeja północna (od zachodu) |
|
Pierzeja wschodnia (od północy) | |
Pierzeja południowa (od zachodu) | |
Obiekty nieistniejące poza pierzejami | |
Przyległe ulice |
- Wikiprojekt:Poznań