Budynek bankowy przy Alejach Marcinkowskiego 12 w Poznaniu
Widok ogólny | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Miejscowość | Poznań | ||
Adres | Aleje Marcinkowskiego 12, Poznań | ||
Typ budynku | kamienica | ||
Styl architektoniczny | neoklasycyzm | ||
Architekt | Julius Habicht | ||
Inwestor | Bank Rzeszy | ||
Kondygnacje | 4 | ||
Rozpoczęcie budowy | 1911 | ||
Ukończenie budowy | 1913 | ||
Ważniejsze przebudowy | lata 50. XX w. | ||
Pierwszy właściciel | Bank Rzeszy | ||
Kolejni właściciele | |||
Obecny właściciel | Narodowy Bank Polski | ||
Położenie na mapie Poznania | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |||
52°24′26,2″N 16°55′45,2″E/52,407278 16,929222 | |||
|
Budynek bankowy przy Alejach Marcinkowskiego 12 w Poznaniu – reprezentacyjny budynek bankowy zlokalizowany w Poznaniu przy Alejach Marcinkowskiego 12.
Historia
Obiekt wzniesiono dla Banku Rzeszy[1] w latach 1911–1913 (lub 1912[1][2]) według projektu Juliusa Habichta, niemieckiego architekta specjalizującego się w monumentalnej architekturze publicznej, w tym bankowej (zaprojektował on około 90 siedzib tego banku na terenie całych Niemiec). Wybujałą formę niemieckiej siedziby bankowej zdeterminowało sąsiedztwo polskich budowli zlokalizowanych obok, a świadczących o sile polskiego biznesu: Hotelu Francuskiego z Bankiem Kwilecki, Potocki i Spółka oraz Hotelu Bazar. Architekt zaprojektował więc obiekt stylowo surowy, klasyczny, oszczędny w detalu (jońskie pilastry w wielkim porządku), z wysokim kalenicowym dachem. Portal wejściowy ujęto doryckimi kolumnami. Dodatkowo skorzystano z klasycznych zdobień: meandru i masek na belkowaniu, co było zgodne z tendencjami urzędowymi architektury pruskiej drugiej dekady XX wieku[3].
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 gmach zajęła Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa, a od 1924 Bank Polski[4]. Budynek nie został poważnie uszkodzony w czasie II wojny światowej, jednak w latach 50. XX wieku przebudowano go według koncepcji Stefana Zieleśkiewicza (usunięto stromy dach i zamieniono go na płaski, dodano jedną kondygnację i sterczyny-obeliski)[3]. Przebudowa ta, według Marcina Libickiego, nie spowodowała utraty charakteru architektury obiektu[2]. Oryginalna jest sala bankowa wsparta na filarach i hol wejściowy[1].
W latach 1952–1956 mieszkał tu kompozytor i pianista jazzowy, Krzysztof Komeda-Trzciński[5], o czym świadczy stosowna tablica pamiątkowa[6].
Obecnie właścicielem budynku jest Narodowy Bank Polski[7].
Przypisy
- ↑ a b c Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, JanuszJ. Pazder (oprac.), JerzyJ. Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 175, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344 .
- ↑ a b MarcinM. Libicki MarcinM., Poznań – przewodnik, PiotrP. Libicki (ilustr.), Poznań: Wyd. „Gazeta Handlowa”, 1997, s. 144, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402 .
- ↑ a b Atlas architektury Poznania, JanuszJ. Pazder (red.), HannaH. Grzeszczuk-Brendel, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Poznań, 2008, s. 189, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
- ↑ Po fyrtlach Poznania, Po fyrtlach Poznania 79a – Aleje Marcinkowskiego
- ↑ Polska Niezwykła, Poznań. Budynek przy Al. Marcinkowskiego 12
- ↑ napis na tablicy in situ
- ↑ Narodowy Bank Polski, Oddziały okręgowe NBP
- p
- d
- e
Pierzeja wschodnia (od północy) | |
---|---|
Pierzeja zachodnia (od północy) |
|
W osi Alei (od północy) |
- Wikiprojekt:Poznań