Carl Ferdinand Pohl
| Data i miejsce urodzenia | 6 września 1819 |
|---|---|
| Pochodzenie | niemieckie |
| Data i miejsce śmierci | 28 kwietnia 1887 |
| Gatunki | |
| Zawód | organista, kompozytor, bibliotekarz, pisarz |
Carl Ferdinand Pohl (ur. 6 września 1819 w Darmstadcie, zm. 28 kwietnia 1887 w Wiedniu[1][2]) – niemiecki organista, kompozytor, bibliotekarz i pisarz muzyczny.
Życiorys
Pochodził z rodziny muzycznej, jego ojciec był instrumentalistą w zespole nadwornym księcia Hesji-Darmstadt, matka natomiast córką kompozytora Antonína Františka Bečvařovskiego[1]. Ukończył gimnazjum w Darmstadcie, następnie uczył się miedziorytnictwa[1]. W 1841 roku wyjechał do Wiednia, gdzie został uczniem Simona Sechtera[1][2]. Od 1848 roku był organistą kościoła protestanckiego w wiedeńskiej dzielnicy Gumpendorf(inne języki)[1]. W 1855 roku z powodu problemów zdrowotnych zrezygnował z tego stanowiska i zajął się pisarstwem[1]. W latach 1863–1866 pracował jako nauczyciel muzyki i krytyk w Londynie, jednocześnie studiując znajdujące się w zbiorach British Museum materiały na temat pobytu Josepha Haydna i W.A. Mozarta w Anglii[1][2]. Od 1866 roku był bibliotekarzem i archiwistą Gesellschaft der Musikfreunde w Wiedniu(inne języki)[1][2].
Wybrane prace
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
- Zur Geschichte der Glas-Harmonica (Wiedeń 1862)
- Mozart und Haydn in London (2 tomy, Wiedeń 1867)
- Die Gesellschaft der Musikfreunde des Österreichischen Kaiserstaates und ihr Conservatorium (Wiedeń 1870)
- Denkschrift aus Anlass des hundertjährigen Bestehens der Tonkünstler-Societät (Wiedeń 1871)
- Joseph Haydn (3 tomy: I Berlin 1875, II Berlin 1882, III dokończony przez Hugo Botstibera Lipsk 1927)
Przypisy
Kontrola autorytatywna (osoba):
