Central Tower
Wieżowiec widziany z Pałacu Kultury i Nauki | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | Warszawa | ||
Adres | |||
Typ budynku | biurowiec | ||
Styl architektoniczny | modernizm | ||
Architekt | Lorenzo Martinoia, Jacek Sokalski, Amadeo Strada | ||
Inwestor | Fortrade Financing S.p.A. | ||
Wysokość całkowita | 115 m | ||
Wysokość do dachu | 115 m | ||
Kondygnacje | 27 | ||
Powierzchnia użytkowa | 20 804 m² | ||
Rozpoczęcie budowy | 1992 | ||
Ukończenie budowy | 1996 | ||
Ważniejsze przebudowy | 2008 | ||
Właściciel | CPI Polska Sp. z o.o. | ||
Położenie na mapie Warszawy | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |||
52°13′37,74″N 21°00′06,43″E/52,227150 21,001786 | |||
|
Central Tower (dawniej kolejno FIM Tower i ORCO Tower) – wieżowiec w Warszawie znajdujący się w dzielnicy Ochota przy Alejach Jerozolimskich 81, na rogu ul. Tytusa Chałubińskiego.
Historia
W miejscu, gdzie obecnie stoi wieżowiec, w 1911 r. wzniesiono modernistyczną kamienicę Burcharda[1]. Została ona zburzona w roku 1973, a powodem tej decyzji było ułożenie w jej miejscu tymczasowego torowiska tramwajowego na czas budowy Dworca Centralnego i estakad w ciągu ul. Marchlewskiego (obecnie aleja Jana Pawła II).
Po demontażu torowiska pozostał pusty plac, na którym dopiero w latach 1992–1996 włoski inwestor wzniósł biurowiec FIM Tower. Budynek wzorowany był na późnomodernistycznych amerykańskich wieżowcach z lat 80. XX wieku. Na tle innych warszawskich wysokościowców wyróżniał się charakterystycznymi wykończeniami elewacji w kolorze łososiowym (różowo-pomarańczowym), dominującymi w dolnej i zachodniej części bryły, które w zamyśle architektów miały estetycznie łączyć wieżę z sąsiednimi kamienicami. Ich barwa silnie kontrastowała z ciemnoniebieską resztą elewacji. FIM Tower uznano wówczas za jeden z najbrzydszych wieżowców Warszawy – w rankingu „Gazety Wyborczej” znalazł się na liście 13 najbrzydszych budynków stolicy.
Początkowo głównym najemcą powierzchni biurowych była firma Polkomtel, która wyprowadziła się na Służewiec w 2006 roku[2][3]. W lipcu 2006 nowym właścicielem budynku został fundusz inwestycyjny Endurance Found należący do luksemburskiej firmy deweloperskiej ORCO Property Group[4]. Nazwę biurowca zmieniono na ORCO Tower. Nowy właściciel, chcąc uczynić budynek bardziej konkurencyjnym i przyjaznym dla nowych najemców, wynajął biuro Christian Biecher & Associes, by opracować projekt jego modernizacji. Projekt przewidywał ujednolicenie koloru elewacji poprzez zastąpienie łososiowych paneli ciemnoniebieskimi oraz poprzez dodanie ukośnych, ażurowych konstrukcji w górnej części budynku, co miało nadać mu formę kryształu. Ostatecznie zrezygnowano jednak z dużych zmian na rzecz kosmetycznych – kontrastujące detale na elewacji oklejono ciemnoniebieską folią, a także umieszczono duży napis „ORCO Tower” na szczycie od strony Ochoty. Właściciel budynku uzasadniał rezygnację z ażurowych konstrukcji niebezpieczeństwem gromadzenia się na nich śniegu. Bardziej jednak prawdopodobną przyczyną porzucenia ambitnych planów były względy finansowe.
Prace modernizacyjne zakończyły się w lipcu 2008 r.
W grudniu 2014 r. nowym właścicielem budynku stał się czeski fundusz inwestycyjny CPI. Od lutego 2015 r. budynek nosi nazwę Central Tower, nowy właściciel planuje również przeprowadzić prace modernizacyjne w budynku, m.in. przebudować lobby.
Na dachu budynku znajduje się pasieka, jedna z najwyżej położonych pasiek na świecie[5].
Konstrukcja
Wieżowiec liczy 27 kondygnacji, a jego wysokość to 115 metrów. Jego bryła ma formę zwężającej się ku górze uskokowej wieży i zbudowana jest z płaszczyzn łączących się ze sobą pod różnymi kątami. Znajduje się w nim 14 400 m² powierzchni biurowej klasy B+. Początkowo miał mieć 20 kondygnacji (na tyle pozwalały ustalenia z ówczesnymi władzami miasta), podczas projektowania ograniczenie zostało jednak zniesione, a do projektu dodano po prostu kilka pięter.
Budynek nie posiada kondygnacji podziemnych ani wewnętrznego parkingu (planowano oddzielny parking na 240 miejsc, jednak nie został zrealizowany z powodu sprzeciwu władz). Korytarze są bardzo wąskie i nie posiadają okien, co wymusza ich stałe oświetlanie. Związane jest to z maksymalnym wykorzystaniem powierzchni na cele biurowe. Budynek wyposażony jest w szybkie windy – cztery osobowe i jedną towarową – a także m.in. w uniesione podłogi na każdym poziomie biura, klimatyzację dostarczaną przez konwektory wentylatorowe, system zarządzania do administracji energią i pracami konserwacyjnymi oraz czynną całą dobę recepcję z ochroną i alarmem.
Przypisy
- ↑ Kamienica Burcharda na stronie www.Warszawa1939.pl.
- ↑ FIM Tower sprzedany [online], warszawa.wyborcza.pl, 26 lipca 2006 [dostęp 2023-09-29] (pol.).
- ↑ 20 proc. biur bez najemców w 2006 [online], biznes.interia.pl, 11 października 2005 [dostęp 2023-09-29] (pol.).
- ↑ FIM Tower, Warsaw, sold to the Endurance Fund (PL). europe-re.com, 19 lipca 2006. s. Europe Real Estate. [dostęp 2014-09-20].
- ↑ Jakub Chełmiński. Miejskie pszczoły skończyły lato. „Gazeta Stołeczna”, s. 5, 28–29 lipca 2018.
Linki zewnętrzne
- FIM Tower na stronie Wieżowce Warszawy. wiezowce.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-21)].
- ORCO Tower na Urbanity.pl
- p
- d
- e
Istniejące |
|
---|---|
W budowie |
|