Cleo od 5 do 7
Gatunek | film psychologiczny |
---|---|
Rok produkcji | 1962 |
Data premiery | 11 kwietnia 1962 |
Kraj produkcji | Francja |
Język | |
Czas trwania | 90 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | Agnès Varda |
Główne role | Corinne Marchand |
Muzyka | Michel Legrand |
Zdjęcia | Jean Rabier |
Cleo od 5 do 7 (fr. Cléo de 5 à 7) – francuski film psychologiczny z 1962 roku w reżyserii Agnès Vardy. Akcja filmu trwa dwie godziny i koncentruje się na losach piosenkarki Cleo, która spodziewa się wyników badań mających stwierdzić, czy ma raka. Swe napięcie Cleo próbuje odreagować śpiewem, wydawaniem pieniędzy oraz płaczem.
Cleo od 5 do 7 jest pełnometrażowym debiutem fabularnym Vardy, który wpisuje się w poetykę typową dla francuskiej Nowej Fali, opartą na subiektywnych ujęciach kamery, umownym podziale na rozdziały oraz stylizacji na dokument z życia codziennego Paryża[1]. Jednocześnie jest hołdem złożonym samemu nurtowi: w wewnętrznej sekwencji filmowej pojawiają się współinicjator Nowej Fali Jean-Luc Godard oraz aktorka Anna Karina. Niegdyś niedoceniony przez krytyków, film Vardy został poddany rehabilitacji jako szczególne osiągnięcie Nouvelle Vague, tym ważniejsze, że autorstwa kobiety[2].
Zobacz też
- przypadek obiektywny
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Cleo od 5 do 7 w bazie IMDb (ang.)
- Cleo od 5 do 7 w bazie Filmweb
- Britannica: topic/Cleo-from-5-to-7