Cynodictis
Cynodictis | |||
Bravard & Pomel, 1850 | |||
Okres istnienia: eocen–oligocen PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 56/23.03 56/23.03 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | drapieżne | ||
Podrząd | psokształtne | ||
Rodzina | |||
Podrodzina | Amphicyoninae | ||
Rodzaj | Cynodictis | ||
Gatunki | |||
| |||
| |||
|
†Cynodictis – rodzaj wymarłego ssaka z rodziny amficjonów (Amphicyonidae)[1].
Systematyka i ewolucja
Rodzaj Cynodictis został nazwany i opisany przez Auguste’a Bravarda i Auguste’a Pomela w 1850 roku. Uznano go za przodka „psów”, które miały się podzielić na nowoczesne linie psowatych i ich krewnych[2]. Wyewoluował 40 mln lat temu z kunopodobnych zwierząt jak np. Miacis[2][3].
Okres istnienia
Cynodictis występował na terenach Eurazji od późnego eocenu do wczesnego oligocenu, ok. 37–28 mln lat temu[2][1][4].
Cechy charakterystyczne
Ssak małej wielkości; mierzył 60 cm, a w kłębie osiągał 30 cm[4][3]. Posiadał spiczastą kufę i smukłe ciało z gładką sierścią[4].
Żył na terenach trawiastych[4], żywiąc się głównie na gryzoniami czy jaszczurkami i również padliną[1]. Cynodictis kopał nory, co gwarantowało mu schronienie przed innymi większymi drapieżnikami[1].
Gatunki
Do rodzaju należą następujące gatunki[2]:
- †Cynodictis cayluxensis
- †Cynodictis crassus
- †Cynodictis ferox
- †Cynodictis elegans
- †Cynodictis exilis
- †Cynodictis lacustris
- †Cynodictis longirostris
- †Cynodictis parisiensis
- †Cynodictis peignei
Cynodictis w kulturze
Cynodictis pojawił się w filmie dokumentalnym Wędrówki z bestiami, kiedy to samica broniła swe młode przed Indricotherium[4].
Przypisy
- Britannica: animal/Cynodictis
- EoL: 4524134
- GBIF: 4833399
- identyfikator taksonu Fossilworks: 41276