Dicranopygium
 Dicranopygium microcephalum | |||
| Systematyka[1] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Klad | |||
| Klad | |||
| Klasa | okrytonasienne | ||
| Klad | jednoliścienne | ||
| Rząd | pandanowce | ||
| Rodzina | okolnicowate | ||
| Podrodzina | Carludovicioideae | ||
| Rodzaj | Dicranopygium | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Dicranopygium Harling Acta Horti Berg. 17: 43 (1954) | |||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Dicranopygium microcephalum (Hook. f.) Harling[2]. | |||
| |||
Dicranopygium Harling – rodzaj wieloletnich roślin z rodziny okolnicowatych, obejmujący 56 gatunków, występujących w tropikalnej Ameryce, od Meksyku do Peru i Brazylii[3].
Morfologia
- Pokrój
- Małe do średniej wielkości rośliny naziemne.
- Łodyga
- Skrócona i mięsista, rozgałęziająca się monopodialnie.
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe. Blaszki liściowe dwuklapowane.
- Kwiaty
- Kwiaty jednopłciowe, zebrane w małą kolbę wspartą 2–3 (rzadziej 5) liściastymi pochwami, położonymi bezpośrednio pod kwiatostanem. Kwiaty męskie asymetryczne, szypułkowe. Listki okwiatu zwykle tylko po stronie doosiowej, gruczołkowate. Kwiaty żeńskie zrośnięte, spłaszczone. Listki okwiatu znacznie zredukowane. Łożyska 4, parietalne. Szyjki słupków właściwie nieobecne.
Systematyka
- Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)
- Należy do podrodziny Carludovicioideae, rodziny okolnicowatych, w rzędzie pandanowców (Pandanales) zaliczanych do jednoliściennych (monocots)[1].
- Podział rodzaju[4]
- podrodzaj Dicranopygium
- podrodzaj Uribanthus
- podrodzaj Glesonianthus
- podrodzaj Thomlinsonianthus
- Rozróżnienie na podstawie formy okwiatu kwiatów żeńskich oraz wyglądu główek pręcików.
- Gatunki[3]
|
|
Zagrożenie i ochrona
3 gatunki Dicranopygium ujęte są w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN, w tym 2 (Dicranopygium campii i Dicranopygium coma-pyrrhae) ze statusem EN (zagrożone). Oba te gatunki, endemiczne dla Ekwadoru, znane są z pojedynczych stanowisk, zagrożonych zniszczeniem[5].
Zastosowanie
Dicranopygium atrovirens są sporadycznie spotykane w uprawie jako rośliny pokojowe. Rośliny te tworzą atrakcyjne kwiatostany z długimi, falitymi prątniczkami, przypominającymi włosy meduzy[6].
Przypisy
- ↑ a b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-02-24] (ang.).
- ↑ Index Nominum Genericorum. Smithsonian Institution. [dostęp 2011-02-23].
- ↑ a b Rafaël Govaerts: World Checklist of Selected Plant Families. The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2011-02-24]. (ang.).
- ↑ a b G. Harling, G.J. Wilder i R. Eriksson: Cyclanthaceae. W: Klaus Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. T. 3: Flowering Plants. Monocotyledons. Lilianae (except Orchidaceae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 213. ISBN 3-540-64060-6. (ang.).
- ↑ R. Montúfar i N. Pitman: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2010.4.. 2004.
- ↑ Kirsten Albrecht Llamas: Tropical flowering plants: a guide to identification and cultivation. Portland: Timber Press, 2003, s. 184. ISBN 978-0-88192-585-2.
