Enshū Kobori
Enshū Kobori (jap. 小堀 遠州 Kobori Enshū), znany też jako Masakazu Kobori (jap. 小堀 政一 Kobori Masakazu; ur. 1579, zm. 1647) – japoński artysta, kaligraf, ogrodnik, architekt, mistrz miecza oraz ceremonii herbacianej.
Pochodził z prowincji Ōmi. Jego ojciec, Masatsugu Kobori, wywodził się z lokalnej arystokracji i służył u daimyō z rodu Asai, a po jego upadku u Hideyoshi Toyotomiego[1]. Młody Enshū pełnił służbę u Hidenagi Toyotomiego w zamku Kōriyama, a po śmierci ojca w 1604 roku odziedziczył lenno z dochodem szacowanym na 12 tysięcy koku ryżu[1].
Służył na dworze Hideyoshi Toyotomiego, a następnie trzech pierwszych siogunów z rodu Tokugawa[2]. Sprawował liczne urzędy publiczne, w 1608 roku został mianowany gubernatorem prowincji Tōtōmi[1]. Twórca szkoły herbacianej Enshū-ryū. Niewiele wiadomo na temat jego życia prywatnego[2]. Wiadomo, że otaczał mecenatem liczne wytwórnie ceramiki, produkujące naczynia do picia herbaty[2]. Przypisuje mu się zaprojektowanie licznych pawilonów herbacianych (chashitsu) w okolicach Kioto, m.in. w świątyni Nanzen-ji i pałacu Katsura. Miał także brać udział przy budowie kilku zamków, m.in. Nijō-jō w Kioto[2].
Był jednym z uczniów i spadkobierców Dharmy mistrza zen Shun’oku Sōena (1529–1611) ze szkoły rinzai[1][3]. Otrzymał buddyjskie imię Sōho (宗甫)[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Kumakura Isao: Kan’ei Culture and Chanoyu. W: Tea in Japan: Essays on the History of Chanoyu. edited by Paul Varley and Kumakura Isao. Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 1989, s. 143–144. ISBN 0-8248-1717-6.
- ↑ a b c d Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 537-538. ISBN 0-674-01753-6.
- ↑ Heinrich Dumoulin: Japan. T. 2. Bloomington: World Wisdom, 2005, s. 459, seria: Zen Buddhism: A History. ISBN 0-941532-90-9.
