Filip Dylewicz
Filip Dylewicz w barwach Asseco Arki Gdynia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
#8 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
silny skrzydłowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pseudonim | Dylu | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 25 stycznia 1980 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost | 202 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Masa ciała | 110 kg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aktywność | 1996–2022 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Filip Dylewicz (ur. 25 stycznia 1980 w Bydgoszczy) – polski koszykarz, występujący na pozycji silnego skrzydłowego, reprezentant kraju, siedmiokrotny mistrz kraju.
Wychowanek Astorii Bydgoszcz. W 1997 trafił do Trefla Sopot, gdzie z krótką przerwą (wypożyczenie w sezonie 2002/03 do Old Spice Pruszków) grał do sezonu 2008/2009. Z drużyną z Sopotu pięciokrotnie zdobywał tytuł Mistrza Polski. Od 2004 roku regularnie występuje w kadrze narodowej. Pod koniec 2004 przed Euroligowym meczem z Olympiakosem Pireus został zawieszony przez władze Euroligi na 3 miesiące po wykryciu w jego organizmie niedozwolonych środków[1]. W lipcu 2009 podpisał kontrakt z włoskim klubem Air Avellino. Po roku gry na Półwyspie Apenińskim wrócił do Polski i podpisał umowę z Treflem Sopot. Od 2013 do 2016 roku zawodnik PGE Turowa Zgorzelec.
8 sierpnia 2016 związał się po raz kolejny w karierze z zespołem Trefla Sopot[2]. 1 sierpnia 2018 podpisał po raz kolejny w karierze umowę z gdyńskim klubem, który zmienił nazwę z Asseco na Arka[3].
13 września 2019 podpisał kontrakt z I-ligowym zespołem Timeout Polonia 1912 Leszno[4]. 14 listopada powrócił do Ekstraklasy, wiążąc się jednorocznym kontraktem z BM Slam Stalą Ostrów Wielkopolski[5].
3 lipca 2020 po raz kolejny w karierze zawarł umowę z Asseco Arką Gdynia[6].
3 lipca 2022 roku po meczu Niemcy – Polska w eliminacjach MŚ 2023 w koszykówce w studiu TVP Filip Dylewicz ogłosił zakończenie kariery[7].
5 listopada 2022 roku podczas 40. derbów Trójmiasta rozgrywanych pomiędzy Suzuki Arką Gdynia a Treflem Sopot miało miejsce oficjalne zakończenie kariery Filipa Dylewicza[8].
Filip Dylewicz jest samodzielnym rekordzistą pod względem liczby występów na poziomie Energi Basket Ligi. 13 kwietnia 2022 roku Filip Dylewicz rozegrał swój ostatni mecz w karierze pomiędzy Asseco Arką Gdynia a Argedem Bm Stal Ostrów Wlkp. Mecz ten sprawił, że jego licznik zatrzymał się na 708 spotkaniach. W styczniu 2021 roku wyprzedził pod tym względem Dariusza Parzeńskiego (672 występy)[9].
Ma córkę[1].
Jego postać znajduje się w grze NBA 2K16[10].
Osiągnięcia
Stan na 8 marca 2022, na podstawie[11][12][13], o ile nie zaznaczono inaczej.
Klubowe
- Drużynowe
- 7-krotny mistrz Polski (2004–2009, 2014)
- 3-krotny wicemistrz Polski (2002, 2012, 2015)
- Brązowy medalista mistrzostw Polski (2001, 2019[14])
- Zdobywca:
- Superpucharu Polski (2001, 2012, 2014)
- Pucharu Polski (2000, 2001, 2006, 2008, 2012, 2013)
- Finalista:
- Superpucharu Polski (2000, 2007)
- Pucharu Polski (2007, 2009, 2014)
- 3-krotny mistrz Polski juniorów starszych (1998, 1999, 2000)[15]
- Uczestnik rozgrywek:
- Euroligi (2004–2009)
- ULEB Cup/Eurocup (2003/2004, 2012/2013)
- Pucharu Koracia (2000/2001, 2001/2002)
- Indywidualne
- MVP:
- finałów mistrzostw Polski (2008, 2014)
- kolejki TBL (23 – 2015/16)[16]
- Najlepszy Polski Zawodnik Sezonu (2011)[17]
- Laureat nagrody – Najbardziej wytrwały zawodnik EBL (2021)[18]
- Uczestnik meczu gwiazd:
- Zaliczony do:
- I składu:
- PLK:
- oficjalnego (2008, 2011, 2013)
- według dziennikarzy (2011, 2012, 2014)[19]
- kolejki EBL (24 – 2021/2022)[20]
- PLK:
- II składu PLK (2013 przez dziennikarzy)[19]
- III składu TBL (2016 przez dziennikarzy)[21]
- I składu:
- Lider strzelców mistrzostw Polski juniorów starszych (1999)[15]
Reprezentacja
- Uczestnik:
- mistrzostw Europy (2007 – 13. miejsce)
- kwalifikacji do mistrzostw Europy:
- 2003, 2005, 2007, 2011
- U–20 (2000)
- U–18 (1998)
Statystyki
|
|
|
Przypisy
- ↑ a b Wywiad: Filip Dylewicz: Wydoroślałem, serwis sport.pl 2008-07-06
- ↑ Filip Dylewicz w Treflu Sopot. probasket.pl. [dostęp 2016-08-19]. (pol.).
- ↑ Dylewicz przenosi się do Gdyni. plk.pl. [dostęp 2018-08-02]. (pol.).
- ↑ Filip Dylewicz w Polonii Leszno. [dostęp 2019-11-14].
- ↑ Filip Dylewicz zagra w Stali. [dostęp 2019-11-14].
- ↑ Dylewicz ponownie w Asseco Arce!. plk.pl. [dostęp 2020-07-03]. (pol.).
- ↑ Dylewicz kończy karierę. sport.tvp.pl. [dostęp 2022-07-03]. (pol.).
- ↑ Filip Dylewicz oficjalnie zakończył piękną karierę koszykarską. Legendę trójmiejskich klubów żegnali włodarze z Gdyni i Sopotu. sopot.naszemiasto.pl. [dostęp 2022-11-05]. (pol.).
- ↑ Filip Dylewicz ogłosił zakończenie sportowej kariery. Skrzydłowy Asseco Arki Gdynia zaliczył 708 meczów w Polskiej Lidze Koszykówki. dziennikbaltycki.pl. [dostęp 2022-07-04]. (pol.).
- ↑ Koszykowka – Megahit ! Turów Zgorzelec kontra kluby NBA. sport.pl. [dostęp 2019-10-30]. (ang.).
- ↑ Profil na euroleague.net. euroleague.net. [dostęp 2019-10-31]. (ang.).
- ↑ Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2019-10-31]. (ang.).
- ↑ Profil na archive.fiba.com. archive.fiba.com. [dostęp 2019-10-31]. (ang.).
- ↑ Mecz o brąz Energa Basket Ligi 2019. plk.pl. [dostęp 2018-08-10]. (pol.).
- ↑ a b KrzysztofK. Łaszkiewicz KrzysztofK., Polska koszykówka męska 1928–2004, Inowrocław: Wydawnictwo Pozkal, 2004, ISBN 83-89390-20-5, OCLC 749833294 .
- ↑ Filip Dylewicz najlepszym graczem 23. kolejki. plk.pl. [dostęp 2016-04-05].
- ↑ Torey Thomas MVP Tauron Basket Ligi. plk.pl. [dostęp 2015-05-25].
- ↑ Gala Energa Basket Ligi za nami. basketligakobiet.pl. [dostęp 2021-06-02]. (pol.).
- ↑ a b Dziennikarze wybierają najlepszych część 2. plk.pl. [dostęp 2015-05-25].
- ↑ Najlepsza piątka 24. tygodnia EBL. plk.pl. [dostęp 2022-03-08]. (pol.).
- ↑ Dziennikarze wybierają najlepszych część 2 – 2016. plk.pl. [dostęp 2016-08-16].
Bibliografia
- Profil na rozgrywki.pzkosz.pl
- Profil na stronie PLK
- Profil na plkhistory.ugu.pl
Linki zewnętrzne
- Profil na oficjalnej stronie PGE Turowa Zgorzelec. ksturow.eu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-26)].
- Profil na stronie eurobasket.com
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
¹ – nagroda przyznana na podstawie głosowania dziennikarzy, a nie trenerów EBL