Gałęziak płowobrzuchy
Tylomys fulviventer[1] | |||
Anthony, 1916 | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | chomikowate | ||
Podrodzina | |||
Plemię | gałęziaki (plemię) | ||
Rodzaj | gałęziak | ||
Gatunek | gałęziak płowobrzuchy | ||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
brak danych | |||
|
Gałęziak płowobrzuchy[3] (Tylomys fulviventer) – gatunek gryzonia z podrodziny gałęziaków (Tylomyinae) w rodzinie chomikowatych (Cricetidae). Po raz pierwszy został opisany naukowo przez Harolda E. Anthony’ego w 1901 na łamach wydawanego przez Natural History Museum Library „Annals and Magazine of Natural History”. Typowa lokalizacja: Panama, prowincja Darién, Tacarcuna, na wysokości 1280 m n.p.m.[4][5] Gałęziak płowobrzuchy znany jest tylko z niewielkiego obszaru na terenie panamskiej prowincji Darién. Jest gatunkiem monotypowym[4]. Uważany bywa także za podgatunek gałęziaka magdaleńskiego lub synonim gatunku gałęziak panamski[4]. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Tylomys fulviventer w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek o nieokreślonym stopniu zagrożenia (DD – data deficient)[2][4].
Systematyka
Po raz pierwszy został opisany naukowo przez Harolda E. Anthony’ego w 1916 na łamach wydawanego przez Natural History Museum Library „Annals and Magazine of Natural History”. Typowa lokalizacja: Panama, prowincja Darién, Tacarcuna, na wysokości 1280 m n.p.m.[4][5] Jest gatunkiem monotypowym. Uważany bywa także za podgatunek gałęziaka magdaleńskiego lub synonim gatunku gałęziak panamski[4].
Nazewnictwo
W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” dla gatunku Tylomys fulviventer zaproponowano polską nazwę gałęziak płowobrzuchy[3].
Budowa ciała
Wzór zębowy[6] | I | C | P | M | |
---|---|---|---|---|---|
16 | = | 1 | 0 | 0 | 3 |
1 | 0 | 0 | 3 |
Jest opisywany jako podobny do gałęziaka stokowego. Część grzbietowa gałęziaka płowobrzuchowego jest wybarwiona na kolor ciemnobrązowy, z jasnobrązowoochrową sierścią po obu stronach linii środkowej grzbietu, natomiast część brzuszna jest ochrowobrązowa. Ogon jest dłuższy od tułowia, ciemnoszary u nasady. Kończyny są ciemne. Samice mają 2 pary sutków ulokowanych w pachwinie[4].
wymiar | |
---|---|
długość tułowia z głową | 218 mm |
długość ogona | 233 mm |
Tryb życia
Holotyp gałęziaka płowobrzuchego został schwytany na poziomie terenu[4]. Prawdopodobnie wiedzie naziemny tryb życia[2].
Rozmieszczenie geograficzne
Typowa lokalizacja: Panama, prowincja Darién, Tacarcuna, na wysokości 1280 m n.p.m.[4][5] Gałęziak płowobrzuchy znany jest tylko z niewielkiego obszaru (rzędu 90,3 km²[2]) na terenie panamskiej prowincji Darién[4].
Ekologia
W skład diety gałęziaka płowobrzuchego prawdopodobnie wchodzą liście, owoce i nasiona[4][2]. Okaz gryzonia został zwabiony do pułapki za pomocą banana[4].
Siedlisko
Gałęziak płowobrzuchy zasiedlał lasy tropikalne i lasy deszczowe[4][2].
Ochrona
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Tylomys fulviventer w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek o nieokreślonym stopniu zagrożenia (DD – data deficient)[2][4].
Przypisy
- ↑ Tylomys fulviventer, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e f g Tylomys fulviventer, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o U.F.J.Pardiñas et al.: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 758. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ a b c Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Tylomys fulviventer. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 3 stycznia 2020]
- ↑ Gerardo Ceballos: Mammals of Mexico. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2014, s. 436. ISBN 978-1-4214-0843-9.