Glaukonit
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Glaukonit | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | uwodorniony glinokrzemian potasu, żelaza, magnezu i glinu | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 2 | ||
Przełam | nierówny | ||
Łupliwość | doskonała, jednokierunkowa | ||
Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
Gęstość minerału | 2,2–2,95 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | zielony w różnych odcieniach | ||
Rysa | identyczna z barwą | ||
Połysk | matowy, ziemisty, tłustawy | ||
|
Glaukonit – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do minerałów ilastych. Jest pospolity i szeroko rozpowszechniony. Ma zmienny skład chemiczny.
Nazwa pochodzi z gr. glaukos = niebieskozielony, niebieskawy i nawiązuje do charakterystycznej barwy tego minerału[1][2].
Właściwości
Tworzy niewielkie kryształy o pokroju drobnopłytkowym, listewkowym lub łuseczkowym. Przeważnie występuje w postaci drobnych, okrągławych ziaren o średnicy dochodzącej do 1,5 –2,0 mm. Często tworzy skupienia oolitowe, sferolityczne i ziemiste. Jest miękki, przeświecający, barwny – przeważnie w odcieniach zielonych.
Występowanie
Pospolity składnik osadów morskich szelfowych – powstaje do około 1000 m głębokości. Spotykany niekiedy w znacznej ilości w piaskach, piaskowcach – tzw. piaski i piaskowce glaukonitowe – glaukonityty. Także w marglach, wapieniach, mułowcach.
Miejsca występowania: Wielka Brytania – Kent, Anglia, Francja, Szwecja, Włochy – Grognardo.
W Polsce występuje pospolicie na Opolszczyźnie i Roztoczu. Stwierdzono je też w otworach wiertniczych na Suwalszczyźnie, na Podlasiu, na Lubelszczyźnie[3]oraz w okolicach Kruszyna.
Zastosowanie
Wybrane zastosowania glaukonitu[1]:
- surowiec do produkcji pigmentów, barwienia szkła i ceramiki
- jako nawóz mineralny zawierający m.in. potas, magnez i żelazo
- do filtrowania i oczyszczania wody pitnej
- jako wymieniacz jonowy
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Małgorzata Franus: Zastosowanie glaukonitu do usuwania śladowych ilości metali ciężkich. Lublin: Politechnika Lubelska, 2010, s. 35-38. ISBN 978-83-62596-06-5. [dostęp 2017-08-23].
- ↑ Glauconite, [w:] Mindat.org [online], Hudson Institute of Mineralogy [dostęp 2017-08-23] (ang.).
- ↑ Ogromne pokłady bursztynu na Lubelszczyźnie. Rusza eksploatacja złoża [online], Polskie Radio Lublin, 22 sierpnia 2019 [dostęp 2020-03-14] (pol.).
- Britannica: science/glauconite
- Universalis: glauconite
- ЕСУ: 30386
- SNL: glaukonitt
- identyfikator minerału w Mindat: 1710