Hafner Rotachute
Dane podstawowe | |||
Państwo | Wielka Brytania | ||
---|---|---|---|
Producent | Airborne Forces Experimental Establishment | ||
Typ | wiroszybowiec | ||
Konstrukcja | mieszana | ||
Załoga | 1 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1942 | ||
Dane techniczne | |||
Wymiary | |||
Średnica wirnika | 4,57 m | ||
Wysokość | 2,08 m | ||
Osiągi | |||
Prędkość przelotowa | 136 km/h | ||
Dane operacyjne | |||
Użytkownicy | |||
Wielka Brytania | |||
|
Hafner Rotachute – brytyjski eksperymentalny wiroszybowiec zaprojektowany przez Raoula Hafnera w ramach prac prowadzonych w Airborne Forces Experimental Establishment. Aparat nigdy nie wszedł do produkcji seryjnej.
Historia
Raoul Hafner był austriackim emigrantem, który w 1937 roku znalazł się w Wielkiej Brytanii a w 1941 roku dołączył do zespołu doświadczalnego wojsk powietrznodesantowych. Jego zadaniem było opracowanie jednoosobowego wiroszybowca, który mógł być zrzucany wraz z obsługującym go żołnierzem za liniami wroga. Hafner miał już doświadczenie z tego typu konstrukcjami. Jeszcze w Austrii pracował nad konstrukcją śmigłowca doświadczalnego. Będąc już w Anglii rozpoczął pracę nad wiatrakowcem AR III oraz projektem oznaczonym jako EA 115. Rotachute powstał w ścisłej tajemnicy w 1942 roku. Pierwsze próby odbywały się na holu za samochodem. Wersja ostateczna aparatu, oznaczona jako Mk 3 badana była w locie na holu za samolotem De Havilland Tiger Moth. W badaniach przeprowadzonych w 1943 Rotachute zrzucany był z wysokości 1100 metrów. Jednym z pilotów holujących aparat był Polak, porucznik Kazimierz Plenkiewicz. Z powodu małej przydatności konstrukcji w rzeczywistych akcjach, dalsze prace nad Rotachute wstrzymano w 1943 roku.
Konstrukcja
Rotachute był jednoosobowym wiroszybowcem, którego kadłub zbudowany był z kratownicy spawanej ze stalowych rur pokrytych nagumowanym płótnem. Wirnik nośny składał się z dwóch drewnianych łopat osadzonych przegubowo na głowicy. Głowica osadzona była na kadłubie na bloku miękkiej gumy działającej jak przegub uniwersalny. Sterowanie aparatem był „odwrotne” niż w klasycznych maszynach. Drążek sterowniczy zwisał z góry nad pilotem. Aby opuścić przód aparatu, drążek należało ściągnąć do siebie. W celu przechylenia na lewy bok, drążek należało odchylić na prawo i analogicznie skręcając w prawo, drążek odchylało się w lewo. Było to utrudnienie dla pilotów przyzwyczajonych do klasycznej reakcji na wychylenie drążka sterowniczego. Podwozie składało się z dwóch kół osadzonych na jednej osi oraz płozy umieszczonej w płaszczyźnie symetrii. Aparat nie był uzbrojony.
Bibliografia
- Ryszard Witkowski, Wiropłaty w okresie II wojny światowej, „Lotnictwo”, nr specjalny 3 (2007), s. 60-65, ISSN 1732-5323.
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
Samoloty i szybowce transportowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty doświadczalne i prototypy |