Heinrich Kaminski
Data i miejsce urodzenia | 4 lipca 1886 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 21 czerwca 1946 | ||
Gatunki | |||
Zawód | kompozytor, pedagog | ||
| |||
Strona internetowa |
Heinrich Kaminski (ur. 4 lipca 1886 w Tiengen, zm. 21 czerwca 1946 w Ried[1][2][3]) – niemiecki kompozytor i pedagog muzyczny.
Życiorys
Był synem Paula Kaminskiego, duchownego pochodzenia polskiego, oraz śpiewaczki operowej Mathilde Barro[1]. Ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie w Heidelbergu, gdzie uczył się także gry na fortepianie u Marthy Warburg i Marthy Elspermann oraz teorii muzyki u Philippa Wolfruma[1][2]. Od 1909 roku studiował w Berlinie kompozycję u Paula Juona, Hugo Kauna i Willhelma Klattego oraz grę na fortepianie u Seweryna Eisenbergera, studiów tych jednak nie ukończył, pozostając w dużej mierze samoukiem[1][3]. W 1914 roku osiadł z rodziną w Ried[1][2][3], gdzie mieszkał w domu swojego przyjaciela, malarza Franza Marca[1][3]. Udzielał w tym czasie prywatnie lekcji, do grona uczniów należeli wówczas Carl Orff i Reinhard Schwarz-Schilling[1][3]. W latach 1930–1933 był wykładowcą kompozycji w Preußische Akademie der Künste w Berlinie[2][3], po dojściu do władzy nazistów jako polityczny przeciwnik reżimu został zwolniony[1]. W 1933 roku wrócił do Ried[2]. W okresie III Rzeszy został skazany na zapomnienie, w 1937 roku zabroniono publicznego wykonywania jego utworów[1]. W utrzymaniu się pomagał mu wówczas przyjaciel Werner Reinhart oraz wydawnictwo Bärenreiter-Verlag, które opublikowało kilka z jego kompozycji[1].
W 1987 roku powstało Heinrich-Kaminski-Gesellschaft, zajmujące się promocją muzyki kompozytora[2].
Twórczość
Jako kompozytor nawiązywał do muzyki późnego romantyzmu, zwłaszcza Regera i Brucknera[1][2]. Przed muzyką stawiał cele mistyczno-religijne, miała ona odwzorowywać porządek bytu i prawa natury, wzbudzać nabożne uniesienie[1]. Posługiwał się eklektycznym stylem, czerpiącym ze średniowiecznego kontrapunktu, barokowej techniki wariacyjnej i polifonii, z twórczości J.S. Bacha[1]. Tworzył w swobodnie traktowanych dawnych formach takich jak concerto grosso, kantata, motet, hymn, toccata[1]. W jego muzyce brak kontrastów i wyodrębniających się motywów, polirytmika i synkopacja niwelują naturalną akcentuację, współbrzemienia kwintowo-kwartowe i nuty pedałowe nadają jej statyczny charakter[1].
Ważniejsze kompozycje
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])
Utwory orkiestrowe
- Concerto grosso na 2 orkiestry (1922)
- Dorische Musik (1933)
- Koncert na orkiestrę (1936)
- Koncert fortepianowy (1937)
- Tanzdrama (1942)
Utwory kameralne
- Kwartet a-moll na klarnet, altówkę, wiolonczelę i fortepian (1912)
- 2 kwartety smyczkowe (I 1913, II 1916)
- Kwintet fis-moll na 2 skrzypiec, 2 altówki i wiolonczelę (1916, 2. wersja 1927)
- Kwintet na klarnet, róg, skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1924)
- Praeludium und Fuge über den Namen ABEGG na kwartet smyczkowy (1927)
- Praeludium und Fuge na skrzypce i organy (1929)
- Musik na 2 skrzypiec i klawesyn (1931)
- Musik na wiolonczelę i klawesyn (1938)
- Hauskonzert na skrzypce i fortepian (1941)
- Ballade na róg i fortepian (1943)
Utwory fortepianowe
- Klavierbuch (1934)
- 10 kleine Übungen für das polyphone Klavierspiel (1935)
Utwory organowe
- Wie schön leucht’ uns der Morgenstern (1923)
- Chorale-Sonata (1926)
- 3 preludia chorałowe (1928)
- Toccata i fuga (1939)
Utwory na chór a cappella
- Psalm 130 (1912)
- 6 Chorale (1915)
- Die Erde (1928)
- Die deutsche Messe (1934)
Utwory wokalno-instrumentalne
- Psalm 69 na 8-głosowy chór mieszany, 4-głosowy chór chłopięcy, tenora i orkiestrę (1914)
- O Herre Gott na chór i organy (1918)
- Introitus und Hymnus na sopran, alt, baryton, skrzypce, altówkę, wiolonczelę, chór mieszany i orkiestrę (1919)
- 3 Gedichte von Eichendorff na 6-głosowy chór męski, 2 mandoliny, 3 lutnie, 3 trąbki, 3 rogi, triangel, bębny i talerze (1924)
- Magnificat na sopran, altówkę, chór i orkiestrę (1925)
- Der Mensch na alt, chór i orkiestrę (1926)
- Triptychon na alt lub baryton i organy (1929)
- In memoriam Gabrielae na alt, skrzypce i orkiestrę (1940)
Opery
- Jürg Jenatsch (wyst. Drezno 1929)
- Das Spiel vom König Aphelius (1946, wyst. Getynga 1950)
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 20–21. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1812. ISBN 978-0-02-865528-4.
- ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 436. ISBN 0-674-37299-9.
Linki zewnętrzne
- Heinrich Kaminski – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project