Heterixalus betsileo

Heterixalus betsileo[1]
(Grandidier, 1872)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Rodzina	sitówkowate
Podrodzina	Hyperoliinae
Rodzaj	Heterixalus
Gatunek	Heterixalus betsileo
Synonimy Eucnemis betsileo Grandidier, 1872 Rappia betsileo — Günther, 1874 Hyperolius betsileo — Boettger, 1879 Hyperolius renifer Boettger, 1881 Rappia renifer — Boulenger, 1882 Rappia renifera — Boettger, 1913 Hyperolius friedrichsi Ahl, 1930 Megalixalus betsileo — Ahl, 1931 Megalixalus renifer — Ahl, 1931 Megalixalus (Heterixalus) betsileo — Laurent, 1944 Heterixalus betsileo — Laurent, 1950 Heterixalus renifer — Laurent, 1950[1][2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Heterixalus betsileo – gatunek płaza bezogonowego z rodziny sitówkowatych (Hyperoliidae), zasiedlający wschodni i centralny Madagaskar. Dorasta do 2,9 cm i występuje m.in. na polach i sawannach.

Średnich rozmiarów przedstawiciel rodzaju Heterixalus^[4]. Samce osiągają 1,8–2,8 cm, a samice 1,9–2,9 cm^[4]. Grzbiet jest zielonkawy lub beżowy z dwoma szerokimi żółtymi fałdami grzbietowo-bocznymi^[4]. Uda, dłonie, stopy, a także brzuszna część kończyn są pomarańczowe^[4]. Łono jest koloru kremowego^[4]. Występuje regionalna zmienność w wielkości i morfologii – osobniki z dużych wysokości (np. z okolic Antananarywy) są większe (2,8 cm) i cechują się zielonkawym grzbietem, natomiast te z mniejszych wysokości mają beżowy grzbiet i osiągają rozmiary 1,8–2,8 cm^[4].

H. betsileo występuje we wschodniej i centralnej części Madagaskaru^[3][4]. Spotykany jest na wysokościach 500–1600 m n.p.m. i zasiedla wylesione obszary takie jak sawanny, pola, a także miasta i wsie^[4].

Gatunek ten rozmnaża się w stałych i tymczasowych zbiornikach wodnych^[4]. Cechuje go ampleksus pachowy^[4]. Jaja są czarne i białe i mają średnicę 1,6 mm^[4]. Składane są w gromadkach liczących 10–80 sztuk na źdźbłach trawy tuż nad wodą^[4]. Następujący wzrost poziomu wody spowodowany opadami zalewa jaja, co powoduje wylęg kijanek, które żyją w nasłonecznionych obszarach wodach stagnujących^[4]. Młode żabki tuż po metamorfozie mierzą 1,5–2,0 cm^[4].