Hipolit Jazdon
porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 10 sierpnia 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 lipca 1957 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Cesarstwa Niemieckiego |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Hipolit Jazdon (ur. 10 sierpnia 1884 w Wijewie, zm. 10 lipca 1957 w Borku Wielkopolskim) – żołnierz armii niemieckiej, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Wojciecha i Józefy z Rękosiów. Absolwent szkoły rolniczej we Wschowie, agronom[1]. W 1914 powołany do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej. Po zdemobilizowaniu, w kwietniu 1919 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 3 pułku strzelców wielkopolskich. W stopniu podporucznika walczył na froncie polsko-bolszewickim. Pod Garwolinem, na czele swej kompanii wykonał śmiały kontratak[1]. Za udział w walkach odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. W 1921 otrzymał awans na porucznika i w tym też roku został przeniesiony do rezerwy[1]. Do września 1939 administrował majątkiem Koszkowo i prowadził własne gospodarstwo w Porębie. W czasie okupacji wysiedlony przez Niemców w okolice Lublina. W marcu 1945 powrócił do Poręby, a od 1952 mieszkał w Borku. Tu zmarł i został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Życie prywatne
Był żonaty z Janiną Ofierzyńską, miał dzieci: Marię, Włodzimierza, Irenę, Aleksandra, Ewę i Andrzeja[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 4629)[1]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[2]
Przypisy
- ↑ a b c d Polak (red.) 1991 ↓, s. 57.
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 58.
Bibliografia
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- NUKAT: n2014167936