Hokushin ittō-ryū

Hokushin Ittō-ryu Hyōhō (Jap. 北辰一刀流兵法) to starodawna japońska szkoła szermierki i kunsztu wojennego kategorii koryū (古流). Została założona przez Chibę Shūsaku Narimasę (千葉周作成政, 1794-1856) pod koniec okresu Edo w 1821 roku. Jej założyciel był jednym z ostatnich mistrzów, który został utytułowany jako Kensei (Święty miecza)^[1].

Curriculum szkoły obejmuje kenjutsu, battōjutsu, naginata-jutsu oraz ju-jutsu. Istotą szkoły jest jednakże walka długim i krótkim mieczem (Katana i Wakizashi)^[2].

Hokushin Ittō-ryū to „szkoła pojedynkowania”, która koncentruje się na prostych i szybkich technikach, unikając zbędnych ruchów. Kiri-Otoshi jest jedną z charakterystycznych technik tej szkoły. Polega ona na przełamaniu i kontroli obrony przeciwnika poprzez bardzo szybkie cięcia oraz pchnięcia mieczem na linii środkowej. Głowna idea Hokushin Ittō-ryū mówi, że idealna technika zawiera obronę oraz atak w jednym ruchu.

Charakterystycznym dla treningu jest również korzystanie z Onigote (bardzo grube rękawice treningowe), które są używane w różnych Kumitachi-kata (ćwiczeniach z partnerem)^[3]. Ta metoda treningowa stała się jednak mniej popularna wraz z pojawieniem się Bogu i Shinai^[4].

Hokushin Ittō-ryū jest jedną z niewielu pozostałych ryūha, które trenują Kumitachi ostrymi mieczami. Jest wymagane, aby osoba zdająca egzamin na Shihana(Chumokuroku/Menkyo), była w stanie wykonać każdą technikę kumitachi i battōjutsu prawdziwym mieczem. Jest to co prawda niebezpieczny warunek, ale zapewnia on, że umiejętności każdego Shihana są utrzymywane na bardzo wysokim poziomie.

Pod koniec okresu Bakumatsu (1853-1867) Hokushin Ittō-ryū była jedną z trzech największych i najbardziej znanych szkół w całej Japonii. Uczniowie Hokushin Ittō-ryū mieli również wielki wpływ na rozwój kendo w pod koniec XIX wieku.

Niektóre z najbardziej znanych osób:

• Sakamoto Ryoma, znany rewolucjonista
• Itō Kashitarō, doradca wojskowy Shinsengumi
• Yamaoka Tesshū, założyciel Ittō Shōden Mutō-Ryu
• Chiba Sana, córka 1. szefa Chiba-Dōjō
• Yamanami Keisuke, zastępca dowódcy Shinsengumi
• Tōdō Heisuke, dowódca 8. jednostki Shinsengumi
• Yoshimura Kanichirō, nauczyciel kenjutsu dla jednostek Shinsengumi
• Negishi Shorei, 13. Sōke Annaka-Han Аraki-ryū oraz założyciel Negishi-ryū (Shuriken jutsu)
• Okada Sadagoro, znany szermierz z okresu Bakumatsu i Meiji, a także 14. Sōke Annaka-Han Аraki-ryū
• Naitō Takaharu, odegrał kluczową rolę w rozwoju współczesnego kendo
• Takano Sasaburō, odegrał kluczową rolę w rozwoju współczesnego kendo
• Monna Tadashi, jeden z pionierów współczesnego kendo
• Mochida Moriji, jeden z najsłynniejszych kendōka XX wieku.

Hokushin Ittō-ryū ma trzy stopnie nauczania:

• Shoden 初伝 (początek przekazu, początkujący)
• Chūden 中伝 (połowa przekazu, zaawansowany)
• Okuden 奥伝 (koniec przekazu, mistrz)

Hokushin Ittō-ryū, jak i wiele innych koryū, zachowała swoje tradycyjne stopnie wtajemniczenia i nie używa nowoczesnych stopni jak dan czy kyu. Szkoła ta nadal wystawia Makimono (zwoje) i Inka-jō (Menjō/Certyfikaty). Pięcioma tradycyjnymi zwojami Hokushin Ittō-Ryū są:

1. Kirigami 剪紙
2. Hatsu Mokuroku 初目録
3. Kajō Mokuroku / Seigandenju 箇条目録 / 星眼伝授
4. Chū Mokuroku / Menkyo 中目録 / 免許 (opanowanie wszystkich technik)
5. Dai Mokuroku / Menkyo Kaiden 大目録 / 免許皆伝 (opanowanie stylu)

Oprócz tego, istnieje jeszcze tak zwany Naginata Mokuroku 長刀目録, który zakłada opanowanie wszystkich technik Naginata-jutsu. Zwój Naginata Mokuroku jest zwykle wręczany wraz z Chū Mokuroku.

W okresie Edo istniały dwie główne linie przekazu. Edo-Genbukan, która została zapoczątkowana poprzez założyciela stylu Chibę Shūsaku Narimasę oraz Chiba-Dōjō, która należała do młodszego brata Chiby Sadakichiego Masamichi. Linia Edo Genbukan wygasła w połowie okresu Meiji. Linia Chiba-Dōjō istnieje jednak do dnia dzisiejszego i jest prowadzona aktualnie przez jej 7. Sōke, Ōtsuka Ryūnosuke Masatomo^[4][5].

1. Chiba Shūsaku Narimasa
2. Chiba Kisotarō Takatane
3. Chiba Eijirō Nariyuki (prowadził Edo-Genbukan do swojej śmierci w 1862 roku)
4. Chiba Michisaburō Mitsutane
5. Chiba Shūnosuke Koretane

Chiba Shûnosuke Koretane był ostatnim szefem Edo-Genbukan. Jego Dojo zostało zamknięte pomiędzy 20 a 30 rokiem okresu Meiji. Dokładna Data nie jest znana^[4].

1. Chiba Sadakichi Masamichi
2. Chiba Jūtaro Kazutane
3. Chiba Tō-ichirō Kiyomitsu
4. Chiba Tsukane
5. Chiba Hiroshi Masatane
6. Ōtsuka Yōichirō Masanori
7. Ōtsuka Ryūnosuke Masatomo

Pierwszego lipca 2013 roku Ōtsuka Yōichirō Masanori został mianowany 6. Sōke Hokushin Ittō-Ryu Hyōhō. Wraz z tytułem została mu powierzona opieka nad szkołą oraz linią przekazu Chiba-Dojo.

26 marca 2016 roku Ōtsuka Yōichirō przekazał zaszczyt prowadzenia szkoły swemu przychodniemu synowi Ōtsuka Ryūnosuke ogłaszając go 7. Sōke. Ceremonia ta odbyła się w Tokio, w Hotelu Nakano Sunplaza w obecności wielu wysokich rangą gości z wielu różnych koryū oraz asocjacji kendo.

W okresie Meiji istniało wiele linii bocznych szkoły, które zostały stworzone przez uczniów obojga głównych linii przekazu. Jedna z najbardziej znanych była Tōbukan w Mito. Została ona założona przez Ozawę Torakichiego, ucznia linii Edo Genbukan.

1. Ozawa Torakichi
2. Ozawa Ichirō
3. Ozawa Toyokichi
4. Ozawa Takeshi
5. Ozawa Kiyoko
6. Ozawa Tadahiko
7. Ozawa Satoshi

Prosze nie mylić z Edo-Genbukan!^[6]

1. Noda Shirō (otworzył Otaru-Genbukan w 2. roku okresu Taisho)
2. Kobayashi Yoshikatsu
3. Konishi Shigejirō (przeniósł dojo do Tokio i zmienił nazwę na Suginami-Genbukan)
4. Konishi Shinen Kazuyuki

• Oficjalna strona Hokushin Ittō-ryu Hyōhō (Hombu-dojo Europa)
• Oficjalna strona Hokushin Ittō-ryu Hyōhō (Dōkōkai Bazylea)
• Oficjalna strona Hokushin Ittō-ryu Hyōhō (Dōkōkai Bonn). hokushinittoryu-nord.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-25)].
• Oficjalna strona Hokushin Ittō-ryu Hyōhō (Dōkōkai Osnabrück)
• Rodowód Hokushin Ittō-ryu rodziny Chiba (japoński). www1.ka6.koalanet.ne.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)].