I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki

I Batalion Saperów im. Tadeusza Kościuszki (I bsap) – pododdział saperów Wojska Polskiego II RP.

11 listopada 1918 roku w Warszawie podpułkownik Jan Skoryna otrzymał rozkaz sformowania 1 pułku inżynieryjnego. Jednostka została zorganizowana w koszarach na Mokotowie.

12 listopada spośród studentów Politechniki Warszawskiej została utworzona 1 kompania pod dowództwem porucznika Stefana Grzegorza Ruegera. 8 czerwca 1919 roku 1 kompania pod dowództwem porucznika Emila Strumińskiego wyruszyła na front litewsko-białoruski, gdzie weszła w skład 1 Dywizji Piechoty Legionów, generała podporucznika Edwarda Śmigły-Rydza^[1]. W składzie 1 DP Leg. wzięła udział w bitwie pod Dyneburgiem. W dniach 22-28 maja 1920 roku 1 kompania została przetransportowana z Łotwy do Kijowa i wzięła udział w wyprawie kijowskiej. W czerwcu 1920 roku w Korosteniu w składzie 1 DP Leg. został zorganizowany I batalion saperów. Dowódcą batalionu został porucznik Emil Strumiński, a dowództwo 1 kompanii objął porucznik Mieczysław Szleszyński^[2]. W sierpniu 1920 roku kompania wzięła udział w Bitwie Warszawskiej, a we wrześniu w bitwie nad Niemnem. 24 października 1920 roku batalion przybył do Grodna.

Dowódcy batalionu:

• ppłk Mieczysław Napiórkowski
• kpt Wiktor Zygmunt Truss
• por. Gołoński
• kpt. Wacław Damrosz

Oficerowie:

• por. Stefan Grzegorz Rueger - dowódca 1 kompanii (12 XI 1918 - I 1919)
• por Emil Strumiński - dowódca 1 kompanii (I 1919 - VI 1920)
• por. Mieczysław Szleszyński - dowódca 1 kompanii (od VI 1920)
• por. Wacław Damrosz - dowódca 2 kompanii
• por. Antoni Wejtko - dowódca 3 komapnaii
• ppor. Czesław Okołow - dowódca 4 kompanii
• ppor. Borowiak
• pchor. Andrzej Roztworowski

Szeregowi:

• saper Roch Bonusiak († 1919)
• saper Janicki († 1919)

• Tadeusz Wejtko, Zarys historii wojennej formacji polskich 1918-1920 – 3 Pułk Saperów Wileńskich, Warszawa 1932.