Józef Świrek
Data i miejsce urodzenia | 5 lutego 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 24 października 1978 |
Zawód, zajęcie | lutnik |
Józef Świrek (ur. 5 lutego 1899 w Poradowie w woj. kieleckim, zm. 24 października 1978 w Katowicach[1]) – polski lutnik.
Życiorys
Instrumenty muzyczne budował samodzielnie od dzieciństwa, a naukę kontynuował w krakowskim Instytucie Muzycznym. W 1936 zajął I miejsce w kategorii amatorów Konkursie Lutniczym w Krakowie. Po tym sukcesie otrzymał stypendium na kształcenie zagraniczne i w 1937 pojechał do Paryża, gdzie uczył się lutnictwa do 1938. Fascynował się w tym okresie szkołą cremońską oraz francuską i doskonalił swój styl. Okres okupacji niemieckiej spędził w rodzinnej wsi, a w 1945 otrzymał dyplom mistrzowski. W tym samym roku przeprowadził się do Katowic, gdzie uruchomił własną pracownię lutniczą. Od 1953 był konserwatorem instrumentów muzycznych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach[1].
W 1957 otrzymał wyróżnienie na I Międzynarodowym Konkursie Lutniczym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu, a w 1972 zajął II miejsce (srebrny medal) na Międzynarodowym Konkursie Kwartetów w Liège. Od 1962 (dożywotnio) był jurorem na Międzynarodowym Konkursie Lutniczym im. Henryka Wieniawskiego[1].
Był członkiem założycielem Związku Polskich Artystów Lutników i pełnił tam długoletnią funkcję członka komisji kwalifikacyjnej[1].
Rodzina
30 kwietnia 1944 ożenił się z Łucją z domu Kolską. Miał z nią syna, Rajmunda (ur. 1945 w Miechowie), także lutnika[1] oraz córkę Aleksandrę (Mańkę, ur. 1950)[2].