Józef Bydliński
major intendent z wsw | |||
Data i miejsce urodzenia | 6 lutego 1899 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | kwiecień lub maj 1940 | ||
Przebieg służby | |||
Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
Jednostki | |||
Stanowiska | kierownik referatu | ||
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
Odznaczenia | |||
|
Józef Antoni Bydliński (ur. 6 lutego 1899 w Lipniku, zm. w kwietniu lub maju 1940 w Charkowie) – major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się 6 lutego 1899 w Lipniku, pow. bialskim, w rodzinie Ignacego[1] i Marii z Łuszczkiewiczów. Należał do Związku Strzeleckiego, wstąpił do Legionów i służył w 1 pułku piechoty[2]. W czasie bitwy pod Łowczówkiem na ochotnika zgłosił się do rozpoznania pozycji nieprzyjaciela oraz utrzymywał łączność baonu z oddziałem wojsk austriackich, co spowodowało uniknięcie otoczenia oraz zapobiegło dużym stratom jednostki. Za ten czyn został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i przydzielony do 3 pułku Strzelców Podhalańskich[2]. Z dniem 1 lipca 1925 został mianowany kapitanem. W latach 1928–1936 służył w 24 pułku piechoty. Od 1936 służył w sztabie Wołyńskiej Brygady Kawalerii. Na majora został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 8. lokatą w korpusie oficerów intendentów, grupa intendentów z wyższymi studiami wojskowymi[3][4]. W 1939 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Ogólnego Szefostwa Intendentury OK II[5].
W 1939 dostał się do niewoli sowieckiej, a na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[6].
Upamiętnienie
- 5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie na stopień podpułkownika[7]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 7264[9]
- Krzyż Niepodległości – 9 listopada 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10]
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[11]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[11]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[11]
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ Detale kartoteki personalno-odznaczeniowej: Józef Antoni Bydliński Wojskowe Biuro Historyczne [dostęp 2021-11-04].
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 478.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 333.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 514.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 41.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-05-05].
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych, Nr 1, s. 5. Warszawa 4 stycznia 1923.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
- ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 3.
Bibliografia
- Bydliński Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.72-6510 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-10].
- Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 382, 431.
- Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 330, 374.
- Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 40, 216.
- Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 58, 554.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 38.
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.