Języki malajsko-polinezyjskie centralne

Języki malajsko-polinezyjskie centralne
Obszar

Indonezja, Timor Wschodni

Klasyfikacja genetyczna

języki austronezyjskie

Podział

• język bima
• języki flores-sumba-hawu(inne języki)
• języki flores-lembata(inne języki)
• języki południowotanimbarskie(inne języki)
• języki kei-tanimbar
• języki aru
• języki centralnomolukańskie
• języki timorskie (A, B)
• język kowiai

Kody rodziny językowej
ISO 639-5 plf
Glottolog cent2245
Występowanie
Ilustracja
Języki malajsko-polinezyjskie centralne (czerw.)
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Języki malajsko-polinezyjskie centralne – postulowana gałąź w ramach grupy języków malajsko-polinezyjskich, należącej do wielkiej rodziny austronezyjskiej[1][2]. Obszar zamieszkany przez ludy posługujące się tymi językami obejmuje tereny należące do dwóch państw: Indonezji i Timoru Wschodniego. Dokładniej, na obszar ten składają się Małe Wyspy Sundajskie oraz centralne i południowe Moluki[2][3].

Dane lingwistyczne ujawniają, że grupa centralna języków malajsko-polinezyjskich stanowi kompleks języków dzielących szereg innowacji (fonologicznych, leksykalnych i morfosyntaktycznych), które nie są jednak właściwe dla wszystkich reprezentantów gałęzi[4].

Podział wewnętrzny

Istnieją różne propozycje klasyfikacji tej rodziny. Według serwisu Glottolog (4.2, 2020) podział wewnętrzny grupy przedstawia się w następujący sposób:[5]

W nowszej klasyfikacji Glottolog (4.4, 2021) grupy flores-lembata, flores-sumba-hawu wraz z językiem bima włączono do wspólnej grupy języków bima-lembata[6].

Glottolog (4.6, 2022) łączy języki babar z timorskimi[7]. Tam też umieszczono dwa języki południowotanimbarskie (seluwasan i selaru)[7]. Redaktorzy bazy danych Ethnologue (wyd. 23) wyróżniają dodatkową grupę babar, poza gałęzią timor-babar[8][9].

Przypisy

  1. ↑ Blust 1993 ↓.
  2. ↑ a b Adelaar 2005 ↓, s. 9.
  3. ↑ RobertR. Blust RobertR., The Austronesian Languages, wyd. popr., Canberra: Asia-Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2013 (Asia-Pacific Linguistics 008), s. 32, ISBN 978-1-922185-07-5 [zarchiwizowane z adresu 2019-03-23]  (ang.).
  4. ↑ Blust 1993 ↓, s. 263–270.
  5. ↑ HaraldH. Hammarström HaraldH. i inni, Central Malayo-Polynesian [online], Glottolog 4.2, 2020 [dostęp 2022-08-21]  (ang.).
  6. ↑ HaraldH. Hammarström HaraldH. i inni, Central Malayo-Polynesian [online], Glottolog 4.4, 2021 [dostęp 2022-08-21]  (ang.).
  7. ↑ a b HaraldH. Hammarström HaraldH. i inni, Central Malayo-Polynesian [online], Glottolog 4.6, 2022 [dostęp 2022-08-21]  (ang.).
  8. ↑ David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Timor-Babar, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-06-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-09]  (ang.).
  9. ↑ David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Babar, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [dostęp 2020-09-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-28]  (ang.).

Bibliografia

  • RobertR. Blust RobertR., Central and Central-Eastern Malayo-Polynesian, „Oceanic Linguistics”, 32 (2), 1993, s. 241–293, DOI: 10.2307/3623195, OCLC 5546284256, JSTOR: 3623195  (ang.).
  • AlexanderA. Adelaar AlexanderA., The Austronesian languages of Asia and Madagascar: a historical perspective, [w:] AlexanderA. Adelaar, Nikolaus P.N.P. Himmelmann (red.), The Austronesian languages of Asia and Madagascar, Abingdon–New York: Routledge, 2005, s. 1–42, DOI: 10.4324/9780203821121, ISBN 978-0-7007-1286-1, ISBN 978-0-203-82112-1, OCLC 53814161  (ang.).
  • Britannica: topic/Central-Malayo-Polynesian-languages