Jacek Protasiewicz

Jacek Protasiewicz

Jacek Protasiewicz (2023)
Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1967 Brzeg
Zawód, zajęcie	polityk
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Stanowisko	poseł na Sejm IV, VIII i IX kadencji (2001–2004, 2015–2023), poseł do Parlamentu Europejskiego V, VI i VII kadencji (2004–2014), wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego VII kadencji (2012–2014), wicewojewoda dolnośląski (2024)
Partia	KLD (1990–1994) UW (1994–2001) PO (2002–2016) UED (od 2016)
Małżeństwo	Patrycja Matusz (2002–2019)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jacek Protasiewicz (ur. 5 czerwca 1967 w Brzegu) – polski polityk, poseł na Sejm IV, VIII i IX kadencji, w latach 2004–2014 poseł do Parlamentu Europejskiego V, VI i VII kadencji, a w latach 2012–2014 jego wiceprzewodniczący, w 2024 wicewojewoda dolnośląski.

Syn Henryka i Marii^[1]. Z wykształcenia polonista, ukończył studia na Uniwersytecie Wrocławskim, na którym w latach 1989–1991 był przewodniczącym uczelnianej komórki Niezależnego Zrzeszenia Studentów^[2]. Należał do założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego w województwie wrocławskim, był przewodniczącym tej partii we Wrocławiu. W 1994 kierował kampanią koalicji „Wrocław 2000”, której lider Bogdan Zdrojewski został po wygranych wyborach po raz drugi prezydentem Wrocławia.

Od 1994 należał do Unii Wolności, w 2001 przystąpił do Platformy Obywatelskiej. Kierował strukturami PO w powiecie wrocławskim. Od 1998^[3] do 2001 zasiadał w sejmiku dolnośląskim I kadencji.

W wyborach parlamentarnych w 2001 z listy PO uzyskał mandat posła na Sejm w okręgu wrocławskim^[4]. Od maja do lipca 2004 był eurodeputowanym V kadencji w ramach delegacji krajowej. W wyborach w 2004 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji z ramienia PO z okręgu dolnośląsko-opolskiego^[5]. Przystąpił do grupy Europejskiej Partii Ludowej i Europejskich Demokratów. Był szefem sztabu wyborczego Donalda Tuska podczas wyborów prezydenckich w 2005.

W wyborach europejskich w 2009 skutecznie ubiegał się o reelekcję w wyborach do PE^[6]. Został też członkiem rady Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego. Od grudnia 2010 do czerwca 2012 był p.o. przewodniczącego PO w województwie dolnośląskim. Był szefem sztabu PO w wyborach parlamentarnych w 2011. W styczniu 2012 został wybrany na wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego, pełnił tę funkcję do końca VII kadencji. W październiku 2013 został przewodniczącym PO na Dolnym Śląsku. W 2014 zrezygnował z ubiegania się o europarlamentarną reelekcję po budzącym kontrowersje incydencie na lotnisku we Frankfurcie nad Menem z jego udziałem (konflikcie z niemieckimi funkcjonariuszami)^[7]. W 2015 został szefem biura krajowego PO^[8].

W wyborach parlamentarnych w tym samym roku wystartował do Sejmu z listy PO w okręgu wrocławskim. Został wybrany na posła VIII kadencji, otrzymując 29 922 głosy^[9]. W marcu 2016 odwołany z funkcji przewodniczącego PO w województwie dolnośląskim^[10], a w lipcu tego samego roku wykluczono go z partii^[11]. We wrześniu 2016 został przewodniczącym nowo powołanego koła poselskiego Europejscy Demokraci^[12]. W następnym miesiącu założył stowarzyszenie o tej samej nazwie (także stanął na jego czele), a 12 listopada, w wyniku połączenia jego struktur z Partią Demokratyczną, współtworzył partię Unia Europejskich Demokratów, której został I wiceprzewodniczącym. W lutym 2018, w wyniku rozwiązania koła poselskiego UED i współtworzenia przez jej posłów wspólnego klubu z Polskim Stronnictwem Ludowym, został wiceprzewodniczącym tego klubu poselskiego^[13]. W grudniu 2018 przyłączył się (w wyniku porozumienia trzech partii) do posłów Nowoczesnej, umożliwiając reaktywację klubu poselskiego tego ugrupowania^[14]. W czerwcu 2019 powrócił do klubu PSL-UED w związku z połączeniem się klubu Nowoczesnej z klubem PO-KO^[15].

W wyborach w tym samym roku otrzymał pierwsze miejsce na liście kandydatów PSL do Sejmu w okręgu wrocławskim (w ramach inicjatywy Koalicja Polska, w skład której weszła UED)^[16]. Uzyskał poselską reelekcję, otrzymując 17 618 głosów^[17]. Został wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego Koalicji Polskiej^[18]. W 2023 nie został wybrany na kolejną kadencję, kandydując z ramienia koalicji Trzecia Droga (otrzymał 16 684 głosy)^[19]. W styczniu 2024 został powołany na stanowisko drugiego wicewojewody dolnośląskiego^[20]. W wyborach w tym samym roku bez powodzenia ubiegał się o mandat radnego sejmiku^[21]. 15 kwietnia 2024 został odwołany z urzędu wicewojewody^[22]. Było to reakcją na serię obraźliwych wpisów opublikowanych przez niego na portalu X, od których odcięło się koalicyjne PSL, określając je jako niestosowne^[23]. Jacek Protasiewicz opublikował przeprosiny, tłumacząc swoje zachowanie problemami zdrowotnymi^[24].

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2001		Platforma Obywatelska	Sejm IV kadencji	nr 3	3035 (0,72%)[4]
2004			Parlament Europejski VI kadencji	nr 12	92 770 (15,68%)[5]
2009			Parlament Europejski VII kadencji		164 898 (23,26%)[6]
2015			Sejm VIII kadencji	nr 3	29 922 (5,72%)[9]
2019		Polskie Stronnictwo Ludowe	Sejm IX kadencji		17 618 (2,69%)[17]
2023		Trzecia Droga	Sejm X kadencji		16 684 (2,15%)[19]

Jego żoną była Patrycja Matusz^[25], z którą ma syna Piotra^[25]. W 2019 małżeństwo zakończyło się rozwodem^[25]. Później jego partnerką została studentka prawa i działaczka polityczna Daria Brzezicka^[26].

• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2015-08-01].
• Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2024-04-15].