Janina Hajduk-Nijakowska

Janina Danuta Hajduk-Nijakowska

Państwo działania	Polska
Data urodzenia	1946
Zawód, zajęcie	nauczycielka akademicka, dziennikarka
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: kulturoznawstwo, folklorystyka
Alma Mater	Uniwersytet Opolski
Doktorat	1975
Habilitacja	2007
Profesura	25 lutego 2019
nauczycielka akademicka
Odznaczenia

Janina Danuta Hajduk-Nijakowska (ur. 1946^[1]) – polska folklorystka, kulturoznawczyni, dziennikarka telewizyjna, profesor nauk humanistycznych, naukowo związana z Uniwersytetem Opolskim^[2][3].

Ukończyła polonistykę na Wydziale Filologiczno-Historycznym Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. Pracę doktorską pt. Typologia polskiego podania ludowego obroniła w 1975. Habilitowała się w 2007 na Wydziale Filologicznym UO na podstawie dorobku naukowego i monografii Żywioł i kultura. Folklorystyczne mechanizmy oswajania traumy^[4]. W latach 1969–1976 zatrudniona na WSP, od 1986 w Instytucie Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Opolskiego w Katedrze Teatru, Filmu i Nowych Mediów^[4]. Od 2019 prowadzi również zajęcia dydaktyczne w Katedrze Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej na Wydziale Nauk o Polityce i Komunikacji Społecznej UO. Dyrektorka Instytutu Filologii Polskiej i Kulturoznawstwa UO (2012–2016)^[5], dyrektorka Wydawnictwa Uniwersytetu Opolskiego (1996–2004)^[6], w latach 1989–1990 prezeska Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego^[7].

Pracowała w mediach, m.in. w redakcji opolskiej TVP (1994–2017)^[8], w Fundacji Filmowej Polscy Wychodźcy realizuje projekty filmowe^[9].

Jej synem jest Lech Nijakowski^[10].

Zagadnienia pamięci społecznej i świadomości historycznej, genologia folklorystyczna, funkcjonowanie folkloru w dobie rozwoju środków masowego przekazu i nowych mediów, e-folklor oraz współczesne media^[2][4]. Napisała ponad 100 artykułów i rozpraw w czasopismach i monografiach naukowych^[11].

• członkini Międzynarodowej Rady Doradczej Instytutu Etnologii Czeskiej Akademii Nauk^[12]
• członkini Komisji Folklorystycznej przy Międzynarodowym Towarzystwie Slawistów (od 2020)^[13]
• członkini Komitetu Nauk Etnologicznych PAN (2015–2023)^[14][15]
• członkini Komisji Folklorystycznej KNE PAN (2015–2023)
• członkini Sekcji Studiów nad Dziedzictwem i Pamięcią Kulturową PTL^[12]
• członkini Rady Naukowej serii wydawniczej PTL „Archiwum Etnograficzne” (od 2021)^[16]
• członkini Rady Naukowej serii wydawniczej PTL „Biblioteka Literatury Ludowej” (2021–2024)^[17]

• członkini Rady Naukowej czasopisma „Literatura Ludowa” (od 2021)^[18]
• członkini Rady Programowej Fundacji Filmowej Polscy Wychodźcy (od 2019)^[19]
• członkini Komisji Rewizyjnej Stowarzyszenia Telewizji Regionalnej Śląska Opolskiego (od 2012)^[20].

• Złoty Krzyż Zasługi (1987)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1978)
• Odznaka „Zasłużonemu Opolszczyźnie” (1979)

• 1980: Temat śpiącego wojska w folklorze polskim. Próba typologii. Opole: WSP.
• 1986: Nie wszystko bajka. Polskie ludowe podania historyczne. Wybór, wstęp i komentarze J. Hajduk-Nijakowska. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza.
• 2005: Żywioł i kultura. Folklorystyczne mechanizmy oswajania traumy. Opole: Wydawnictwo UO.
• 2016: Doświadczanie pamięci. Folklorystyczny kontekst opowieści wspomnieniowych. Opole: Wydawnictwo UO.

• 1981: Księga humoru ludowego. Wybór i oprac. Dorota Simonides, Janina Hajduk-Nijakowska, Teresa Smolińska, Warszawa: LSW.
• 2011: Nowe konteksty badań folklorystycznych. Red. Janina Hajduk-Nijakowska; Teresa Smolińska. Wrocław: PTL.
• 2014: Praktykowanie tradycji w społeczeństwach posttradycyjnych. Red. J. Hajduk-Nijakowska. Opole–Wrocław: Wydawnictwo UO, PTL.

• 2010: e-folklor. Rola Internetu w powstawaniu zjawisk folklorystycznych. [w:] Nowe media i komunikowanie wizualne. Red. P. Francuz, St. Jędrzejowski. Lublin: Katolicki Uniwersytet Lubelski.
• 2010: Proces odbioru przekazów medialnych jako czynność kulturowo usytuowana. [w:] Kultura medialnie zapośredniczona. Badania nad mediami w optyce kulturoznawczej. Red. W. Chyła, M. Kamińska, P. Kędziora, M. Kosińska. Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe.
• 2012: Katastrofa jako wydarzenie medialne. [w:] Powodzie , plagi, życie i inne katastrofy. Red. K. Konarska, P. Kowalski. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
• 2015: Towards the Folklore Genre Theory. „Slovensky Narodopis”, nr 2.
• 2016: Kulturowe konteksty funkcjonowania newsów. „Przegląd Humanistyczny”, nr 1.
• 2020: Problemy współczesnej genologii medialnej. „Studia de Cultura”, nr 12(2).
• 2021: „Łemko nosi ból w genach” Oblicze łemkowskiej postpamięci. „Politeja”, nr 1^[2].

• Leksykon folkloru polskiego; grant Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki (0396/NPRH9/H11/88/2021); wykonawczyni, 2022–2027^[21].