Jumpin’ Jack Flash (singel)

Jumpin’ Jack Flash – blues rockowy utwór grupy The Rolling Stones. Powstał podczas sesji nagrań do płyty Beggars Banquet, jednak wydany został w 1968 jako singel nie znajdujący się na żadnym albumie. Kompozycja i tekst są dziełem autorskiego duetu Jagger/Richards. Jest to zarazem jeden z największych przebojów grupy, jak i jeden z hymnów definiujących kontrkulturę lat 60. XX wieku^[2]. Utwór znalazł się na 125. miejscu listy 500 utworów wszech czasów magazynu Rolling Stone^[3] oraz na 131. miejscu podobnej listy magazynu NME^[4]. Jest to najczęściej grana piosenka na koncertach The Rolling Stones^[5].

Główny riff gitarowy utworu jest niemal bliźniaczy z tym, który słychać w starszym przeboju Stonesów – „(I Can’t Get No) Satisfaction” (1965). Jak przyznaje sam Keith Richards, jego ścieżka w „Jumpin’ Jack Flash” jest odwróconą kompozycją „Satisfaction”, w której użyto jednak innych efektów gitarowych^[6]. Riff z „Jumpin’ Jack Flash” powszechnie uznaje się za jeden z najlepszych w dorobku Stonesów^[7][8].

• Mick Jagger – śpiew, marakasy
• Keith Richards – gitara elektryczna, gitara basowa, instrumenty perkusyjne, wokal wspierający
• Charlie Watts – perkusja
• Ian Stewart – fortepian
• Bill Wyman – organy

• Fragment utworu został wykorzystany w filmie Ulice nędzy (1973; reż. Martin Scorsese), podczas sceny spotkania Charliego i Johnny'ego Boya w barze.
• Utwór znalazł się w końcowej scenie filmu Las Vegas Parano (1998; reż. Terry Gilliam)
• Komedia szpiegowska Jumpin’ Jack Flash (1986) zawdzięcza swój tytuł utworowi The Rolling Stones.

• Aretha Franklin na soundtracku do filmu Jumpin’ Jack Flash (1986)
• Motörhead na albumie Bastards (reedycja z 2001)
• The Beach Boys na albumie The Beach Boys in Concert (1973)
• Tina Turner podczas trasy koncertowej Tina: Live in Concert Tour