Karabin maszynowy Furrer M25
 | |||
| Państwo |
| ||
|---|---|---|---|
| Rodzaj | |||
| Historia | |||
| Produkcja | 1925 – ? | ||
| Dane techniczne | |||
| Kaliber | 7,5 mm | ||
| Nabój | |||
| Magazynek | 30 nab. | ||
| Wymiary | |||
| Długość | 1160 mm[1] | ||
| Długość lufy | 583 mm | ||
| Masa | |||
| broni | 10,8 kg (z dwójnogiem)[1] | ||
| Inne | |||
| Szybkostrzelność teoretyczna | 450 strz/min | ||
| Zasięg skuteczny | 800 m[1] | ||
| |||
Furrer M25 – szwajcarski ręczny karabin maszynowy skonstruowany przez pułkownika A. Furrera, dyrektora państwowej fabryki broni strzeleckiej w Bernie. Produkowany od 1925 roku znajdując się na wyposażeniu armii szwajcarskiej.
Opis techniczny
Furrer M25 był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta na wykorzystaniu krótkiego odrzutu lufy. Zamek ryglowany układem dźwigni (rozwiązanie podobne do zastosowanego w karabinach maszynowych Maxim), dźwignie obracały się w lewą stronę. Zastosowano tzw. wyrzut zamka (strzał następował przed całkowitym powrotem części ruchomych do przedniego położenia). Zasilanie z wymiennych magazynków przyłączanych z prawej strony broni. Lufa w perforowanej osłonie, zakończona tłumikiem płomieni. Kolba, łoże i chwyt pistoletowy drewniane. Broń wyposażona w dwójnóg z możliwością osadzania także na podstawie trójnożnej.
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994. ISBN 83-86028-01-7.
