Katarzyna Groniec

Katarzyna Groniec

Katarzyna Groniec (2011)
Data i miejsce urodzenia	22 lutego 1972 Zabrze
Gatunki	pop, piosenka autorska
Zawód	piosenkarka
Aktywność	od 1991
Wydawnictwo	Warner Music Poland
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Katarzyna Groniec (ur. 22 lutego 1972 w Zabrzu^[1]) – polska piosenkarka, członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video^[2].

Jest córką Ślązaczki^[3]. Uczęszczała do szkoły muzycznej, uczyła się w klasie fletu^[3]. W 1988 za wykonanie utworu „My Funny Valentine” w duecie z Piotrem Hajdukiem zdobyła główną nagrodę na Festiwalu Młodych Talentów w Poznaniu^[3]. Niedługo później za namową Michała Bajora wzięła udział w przesłuchaniach do pierwszej obsady musicalu Metro^[3], do którego ostatecznie została zaangażowała do głównej roli Anki^[4]. Brała udział w spektaklach Metra na Broadwayu^[5]. Od 1991 przez kilka kolejnych lat współpracowała z Teatrem „Studio Buffo” w Warszawie, występując m.in. w spektaklach: Do grającej szafy grosik wrzuć, Brel. Nie opuszczaj mnie^[6], Grosik 2, Obok nas i Tyle miłości. W 1997 roku zdobyła Grand Prix i Nagrodę Dziennikarzy na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu^[6], gdzie rok później wystąpiła ze swoim własnym recitalem. Po prawie dziesięciu latach współpracy odeszła ze Studia Buffo^[7]. Grała także w innych teatrach, m.in. w musicalach: Trzy razy Piaf (w Ateneum)^[7], Piotruś Pan (w TM „Roma”), Mandarynki i pomarańcze (w Capitolu), Bagdad Cafe (w Polonii) i Nie ma solidarności bez miłości (w Palladium).

Na początku września 2000 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany Mężczyźni, której producentem był Grzegorz Ciechowski^[8]. Jej drugą płytą został album pt. Poste restante z 2002.

W 2004 wydała kolejny album studyjny pt. Emigrantka, na którym znalazły się kompozycje Piotra Dziubka oraz aranżacja piosenki z berlińskiego kabaretu Kurta Weilla i Bertolta Brechta. Następnie wydała płytę pt. Przypadki, na której zawarła autorski materiał napisany we współpracy z Piotrem Dziubkiem. Album promowała dwoma singlami: Będę z tobą i Poniedziałek.

W 2008 otrzymała nagrodę im. Aleksandra Bardiniego za wybitne osiągnięcia w piosence aktorskiej, a także wydała dwupłytowy album koncertowy pt. Na żywo. 27 marca 2009 podczas Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu zaprezentowała premierowo recital pt. Listy Julii, który jesienią wydała w formie albumu.

W listopadzie 2011 zaprezentowała siódmy album studyjny pt. Pin-up Princess^[9]. W 2013 charytatywnie nagrała wraz z wieloma artystami świąteczną piosenkę pt. „Magia Świąt”. W marcu 2014 wydała album pt. Wiszące ogrody, na którym znalazły się jej interpretacje piosenek wykonawców, takich jak m.in. Jacques Brel, Bertolt Brecht i Nick Cave. 29 września na koncercie odbywającym się w ramach festiwalu Pamiętajmy o Osieckiej, zaprezentowała nowy program koncertowy, złożony z piosenek Agnieszki Osieckiej. 18 września 2015 wydała album CD+DVD pt. Zoo z piosenkami Agnieszki Osieckiej.

16 marca 2018 premierę miał jej dziesiąty album studyjny pt. Ach!, za który otrzymała nominację do Fryderyka w kategorii „muzyka poetycka roku”. Płytę promowała singlami „Nie kocham” i „Koko”. W 2023 roku odbyła się premiera jej kolejnego autorskiego albumu Konstelacje, za który otrzymała Fryderyka 2024 w kategorii Piosenka Literacka i Poetycka^[10].

W roku 2023 debiutowała jako autorka. Jej pierwsza książka „Kundle” otrzymała nominację do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii proza^[11], Nagrody Conrada^[12] i Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza za debiut roku^[13].

W czasach licealnych spotykała się z Piotrem Hajdukiem^[3]. Jest rozwiedziona z aktorem Olafem Lubaszenką, z którym ma córkę Mariannę^[14].

Obecnie mieszka z drugim mężem w Sopocie.

 Osobny artykuł: Dyskografia Katarzyny Groniec.

• Katarzyna Jurkowska, Katarzyna Kościelak: Kobiety przełomu. Znak Horyzont, 2020. ISBN 978-83-240-7789-2.

• Strona oficjalna (pol.)
• Katarzyna Groniec w bazie filmpolski.pl