Kazimierz Buterlewicz

Kazimierz Buterlewicz
pułkownik dyplomowany kawalerii pułkownik dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1896
Burbiszki

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 1985
Bronxville

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

2 Korpus Polski

Stanowiska

szef oddziału

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Kazimierz Buterlewicz (ur. 15 lipca 1896 w Burbiszkach, zm. 27 grudnia 1985 w Bronxville, Nowy Jork) – pułkownik dyplomowany[1] kawalerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 15 lipca 1896 w Burbiszkach, w ówczenym powiecie wiłkomierskim guberni kowieńskiej, w rodzinie Kazimierza[2]. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej na Litwie. W 1920 roku walczył na wojnie z bolszewikami[3].

2 października 1920 roku został ranny w „brawurowej szarży” 18 pułku ułanów pod Skrobowem. Czyn ten zyskał uznanie dowódcy Grupy Operacyjnej, generała Władysława Junga[4].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 441. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii). Jego oddziałem macierzystym był wówczas 18 pułk ułanów[5]. W następnych latach kontynuował służbę w 18 pułku ułanów, który stacjonował w Toruniu, a od września 1923 roku w Grudziądzu[6][7][8]. 19 marca 1928 roku został awansowany na rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 49. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[9]. 2 listopada 1928 roku, po złożeniu egzaminu wstępnego i odbyciu stażu liniowego, został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu 1928–1930. Z dniem 1 listopada 1930 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do XII Brygady Kawalerii w Ostrołęce na stanowisko oficera sztabu[10]. W czasie nauki w Wyższej Szkole Wojennej oraz służby sztabowej pozostawał oficerem nadetatowym 18 pułku ułanów[11]. 26 stycznia 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie z Ostrołęki do 7 pułku ułanów w Mińsku Mazowieckim[12]. W 1939 roku, w stopniu majora, pełnił służbę w Wydziale Ogólno-Mobilizacyjnym Oddziału I Sztabu Głównego w Warszawie na stanowisku kierownika Referatu Mobilizacyjnego II[13]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił służbę w Sztabie Naczelnego Wodza.

Od 1940 roku pełnił służbę w sztabie 1 Brygady Strzelców na stanowisku szefa oddziału, a następnie zastępcy dowódcy 1 oddziału rozpoznawczego. Od 18 października 1941 roku dowodził 1 oddziałem rozpoznawczym. 1 sierpnia 1942 roku przekazał dowodzenie oddziałem majorowi Emilowi Słatyńskiemu, a następnego dnia został przeniesiony do Oddziału I Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie[14]. Później pełnił służbę na stanowisku szefa Oddziału Społecznego 2 Korpusu[3]. Autor sprawozdania „Działalność społeczna 2. Korpusu Polskich Sił Zbrojnych 1945–1946”[15]. Zmarł 27 grudnia 1985 w Bronxville[3].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Działalność społeczna 2. Korpusu Polskich Sił Zbrojnych 1945–1946. Sprawozdanie Płk. Kazimierza Buterlewicza.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-09-09].
  3. ↑ a b c Biuletyn ↓, Nr 43 z marca 1986 roku, s. 16.
  4. ↑ Dobiecki i Kłopotowski 1929 ↓, s. 18-19.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 173.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 635, 686.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 573, 608.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 307, 352.
  9. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928 roku, s. 54.
  10. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 286.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 152, 497.
  12. ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 10.
  13. ↑ Heine 1940 ↓, s. 92.
  14. ↑ Rozkazy dzienne 1942 ↓, s. 219-221.
  15. ↑ Sprawozdanie płk. Kazimierza Buterlewicza, Cz. Brzoza, A. Pilch, W. Rojek (oprac.), Księgarnia Akademicka, Kraków 2006, s. 70–73.
  16. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Jerzy Dobiecki, Michał Kłopotowski: Zarys historii wojennej 18-go Pułku Ułanów Pomorskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929.
  • Jan Heine: Ogólne sprawozdanie z pracy w Sztabie Głównym i w Prezydium Rady Ministrów w czasie od dnia 15 listopada 1933 roku do dnia 17 września 1939 roku, sygn. B.I.5a. www.pism.co.uk, 1940-05.08.
  • Rozkazy dzienne 1 Oddziału Rozpoznawczego, sygn. R.24. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, 1942. [dostęp 2017-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)].
  • „Biuletyn Instytutu Józefa Piłsudskiego”. 43. Nowy Jork: Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce. 
  • ISNI: 0000000115000052
  • VIAF: 164679615
  • LCCN: n2008029824
  • PLWABN: 9810642862305606
  • NUKAT: n2007076176