Kazimierz Kosztirko
" | |
Data urodzenia | 1917 |
---|---|
Data śmierci | 20 grudnia 1977 |
Prokurator generalny | |
Okres | od 1 czerwca 1961 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | Andrzej Burda |
Następca | |
Odznaczenia | |
Kazimierz Kosztirko (ur. 1917, zm. 20 grudnia 1977[1]) – prokurator generalny PRL.
Życiorys
W latach 1938–1939 słuchacz XIII Kursu Wołyńskiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii.
Absolwent Państwowego Studium Administracyjnego w Rzeszowie (1948) i Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunku prawo.
Członek PZPR, prokurator w Warszawie w czasach stalinowskich, następnie – w latach 1955–1961 – był zastępcą prokuratora generalnego PRL, a w okresie od 1 czerwca 1961 do 10 marca 1972 prokuratorem generalnym PRL. Był również przewodniczącym Delegatury Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym w Rzeszowie.
W 1956 przewodniczył komisji badającej sprawę utajnionych pochówków mordowanych przez tzw. organa bezpieczeństwa wysokich wojskowych (zob. Kwatera na Łączce) stwierdzając w swoim protokole brak dokumentacji więziennej wskazującej, gdzie kogo pochowano. Członkami jego komisji byli także ppłk Marian Frenkiel – ówczesny szef III. Oddziału Naczelnej Prokuratury Wojskowej, któremu zarzuca się udział w mordach i Jan Barczak – wicedyrektor Centralnego Zarządu Więziennictwa.
Odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I klasy (1964)[2], Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (18 lipca 1955)[3] i dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi (drugi raz 22 lipca 1950)[4].
Mieszkał w Warszawie. Był żonaty z Marią Kosztirko z domu Krasną (1919-2012). Został pochowany na Powązkach Wojskowych w Warszawie (kwatera B4-tuje-17)[5].
Przypisy
- p
- d
- e
Polska Rzeczpospolita Ludowa |
|
---|---|
III Rzeczpospolita |
|