Kościół św. Marii Magdaleny w Zimnej Wódce
 100/54 z dnia 10.06.1954 | |||||||||
| kościół filialny | |||||||||
 | |||||||||
| Państwo |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Adres | Ujazdowska 20 | ||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Wezwanie | św. Marii Magdaleny | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Ujazd  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa opolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu strzeleckiego  | |||||||||
 50°26′05,7″N 18°18′57,3″E/50,434917 18,315917 | |||||||||
| |||||||||
Kościół pw. św. Marii Magdaleny w Zimnej Wódce – rzymskokatolicki kościół filialny znajdujący się we wsi Zimna Wódka (województwo opolskie, powiat strzelecki).
Historia
Jest to drewniana, barokowa świątynia, jednonawowa, o konstrukcji zrębowej, na podmurowaniu kamiennym, znajdująca się w gminie Ujazd (woj. opolskie), wzniesiona w 1524, przebudowana w 1748. Kościół stoi na wzniesieniu, w centralnym miejscu wsi. W okresie 1524–1701 należał do protestantów, po czym przeszedł w ręce katolików[1].
Architektura
Trójbocznie zamknięte prezbiterium, ze znajdującą się przy nim zakrystią, z lożą kolatorską na piętrze. Chór muzyczny, posiadający prosty parapet, jest wsparty na 4 słupach z głowicami. Od frontu znajduje się wieża o konstrukcji słupowej, której ściany nieznacznie zwężają się ku górze. W przyziemu jest wtopiona w nawę z kruchtą. Pokryta wielopołaciowym dachem, łączącym się z dachem nawy. Okna i wejścia są zamknięte spłaszczonym łukiem. Dachy o charakterze siodłowym, pokryte gontem. Dach prezbiterium przechodzi nad zakrystię. Nad nawą znajduje się ośmioboczna wieżyczka na sygnaturkę, wykończona barokowym hełmem, pokrytym gontem. Drzwi od frontu klepkowe, wraz z zabytkową, XVIII-wieczną wkładką zamka przybierającą postać żołnierza.
Galeria
-
Elewacja południowa -
Wnętrze -
Od strony prezbiterium
Ważniejsze wyposażenie
- Barokowe ołtarze z płaskorzeźbami oraz rzeźbami św. Jana Ewangelisty i św. Rocha;
- Ambona z I poł. XIX w.;
- Dwie kropielnice z XVII w.;
- Barokowy krucyfiks z przełomu XVII i XVIII w.;
- Lichtarz z XIX w.;
- Gotycki dzwon z XV w.
Przypisy
- ↑ tablica informacyjna in situ
Bibliografia
- Wierzgoń A., Kościoły Drewniane na Śląsku Opolskim, Opole 1995.
- http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20060622/AKTUALNOSCI/60622034
- http://www.nto.pl/apps/pbcs.dll/article?AID=/20070419/AKTUALNOSCI/70419033
- p
- d
- e
Drewniane kościoły województwa opolskiego
|
