Kościół Jana Chrzciciela w Puńcowie
 Kościół Jana Chrzciciela w Puńcowie | |||||||||||
| Państwo |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||
| Wyznanie | ewangelicko-augsburskie | ||||||||||
| Kościół | |||||||||||
| Parafia | |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Goleszów  | |||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  | |||||||||||
 49°43′00″N 18°40′29″E/49,716667 18,674722 | |||||||||||
| |||||||||||
Kościół Jana Chrzciciela w Puńcowie – kościół ewangelicko-augsburski w Puńcowie, w województwie śląskim w Polsce. Należy do parafii ewangelicko-augsburskiej w Cieszynie.
Historia
Wraz z przybyciem na tereny Puńcowa idei reformacji i przyjęciem przez miejscową ludność luteranizmu, na polecenie księcia cieszyńskiego Wacława III Adama, został przekazany ewangelikom kościół św. Jerzego. Jednak zostaje on oddany katolikom przez jego syna, Adama Wacława[1].
Przed 1869 r. puńcowscy ewangelicy korzystali z drewnianej kaplicy cmentarnej, zastąpionej w tymże roku nową, murowaną. Funkcjonowała ona również jako brama cmentarna. Kaplica wraz cmentarzem znajdowała się pod zarządem Ewangelickiej Gminy Cmentarno-Szkolnej w Puńcowie, przemianowanej w 1904 r. na Komitet Cmentarny[2].
Dzwony w kaplicy zamontowano w 1870 r., jednak podczas I wojny światowej zystały one skonfiskowane na potrzeby wojska. Trzy nowe dzwony zostały zakupione ze składek w 1922 r. i poświęcone rok później[2].
W nocy z 21 na 22 listopada 1926 r. miał miejsce pożar kaplicy, zniszczeniu uległa wieża, dach oraz dzwony. Odbudowę przeprowadzono w 1927 r. Nowo zakupione dzwony zostały zarekwirowane podczas II wojny światowej[2].
W 1955 r. kaplica została zelektryfikowana i wyremontowana. Po kolejnym remoncie i adaptacji w 1959 r. rozpoczęto w niej prowadzenie lekcji religii, które dotychczas odbywały się w mieszkaniach prywatnych. Organizowano też spotkania gwiazdkowe dla dzieci. Wtedy też zostało zamurowane przejście przez kaplicę na teren cmentarza. Po remoncie zaczęto tutaj sprawować nabożeństwa, odbywały się też godziny biblijne[2].
5 czerwca 1960 r. poświęcono kolejne, nowe dzwony, którym nadano imiona Wiara, Nadziej i Miłość[2].
W 1982 r. powstała inicjatywa budowy kościoła w Puńcowie. 18 lipca powołano Komitet Budowy Kościoła, prace architektoniczne wykonał Edward Kisiel[2].
Teren pod budowę poświęcono 11 września 1983 r., a kamień węgielny położył ks. biskup Janusz Narzyński 27 maja 1984 r. Prace budowlane przeciągały się z uwagi na braki materiałowe. 19 października 1986 r. podczas nabożeństwa z okazji Dziękczynnego Święta Żniw oddano do użytku salki katechetyczne. Budowę dzwonnicy ukończono w 1989 r., a całego kościoła wraz z wyposażeniem - w 1990 r. Uroczyste poświęcenie obiektu odbyło się 20 maja 1990 r.[2]
Architektura
Świątynia jest budynkiem dwukondygnacyjnym o kubaturze 3500 m³. Charakteryzuje się mieszanym, szkieletowo-ścianowym układem konstrukcyjnym[3].
Kościół został wybudowany na planie kwadratu, z dachem w formie dwóch przesuniętych ostrosłupów z żelbetową ramą, pomiędzy pasami której położone są okna. Na głównym poziomie znajduje się sala nabożeństw na 140 miejsc siedzących. Empora z organami i chórem na 45 miejsc zlokalizowana jest po przekątnej obiektu, a w jego narożnikach położony jest ołtarz oraz wejście główne. Na dolnym poziomie umieszczono salę katechetyczną, kotłownię oraz pomieszczenia sanitarne. Znajduje się tam również hol z wyjściem na zewnątrz kościoła[3].
Przypisy
- ↑ Parafia rzymskokatolicka św. Jerzgo w Puńcowie - Okres reformacji i wpływ na życie parafii
- ↑ a b c d e f g Parafia Ewangelicko-Augsburska w Cieszynie - Puńców. [dostęp 2017-04-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-23)].
- ↑ a b EdwardE. Kisiel EdwardE., Nowe kościoły ewangelickie na Śląsku Cieszyńskim, [w:] Pamiętnik Cieszyński, Polskie Towarzystwo Historyczne. Oddział w Cieszynie, 1992 (V), s. 103 .
