Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim

A/1614/1-2 z dnia 30 maja 2012[1]
kościół parafialny
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim
Państwo	Polska
Miejscowość	Solec Kujawski
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim
Wezwanie	Najświętszego Serca Pana Jezusa
Historia Data rozpoczęcia budowy 1845 Data zakończenia budowy 1847 Poprzednie wyznanie luteranizm (do 1945)
Położenie na mapie Solca Kujawskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim
Położenie na mapie Polski Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim
Położenie na mapie powiatu bydgoskiego Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim
Położenie na mapie gminy Solec Kujawski Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim
53°04′58″N 18°13′27″E/53,082778 18,224167
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim – rzymskokatolicki kościół parafialny w mieście Solec Kujawski. Mieści się przy ulicy Bydgoskiej.

Świątynia została zbudowana w latach 1845-1847 jako kościół ewangelicki. Budowę wspierał król pruski Fryderyk Wilhelm IV Pruski oraz Zakład Impregnacji firmy Ruttgers z Berlina. Budowla została powiększona w 1894, m.in. o wieżę o wysokości 37 metrów. Trzy mieszczące się na wieży dzwony poświęcono i zamontowano w 1929.

W okresie II Rzeczypospolitej kościół był we władaniu parafii liczącej 1000 wiernych i należącej do superintendentury Bydgoszcz Ewangelickiego Kościoła Unijnego^[2].

Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej 17 lutego 1945, świątynia została przekazana katolickiej parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Ołtarz główny i wnętrze zostało przebudowane. 28 października 1945 świątynia została poświęcona, jako filialna parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Od 10 października 1966 jest samodzielną świątynią parafialną.

Jest to świątynia murowana, z czerwonej cegły, wewnątrz ściany są otynkowane. Wybudowana na planie krzyża, z wydzielonym, niewielkim prezbiterium, po którego obu stronach mieszczą się dobudówki i z wieżą z przodu. Okna są półkoliście zamknięte w obramowaniach z uskokami, w nawie poprzecznej w dwóch stronach. Szczyty są w kształcie trójkąta, dachy posiadają dwa spady, są pokryte dachówką. Gzymsy rozdzielają trzy kondygnacje wieży. Dach w kształcie namiotu przechodzi w ośmiokątną iglicę, jest nakryty łupkiem. Posiada bardzo piękne witraże.

• Wirtualny spacer po Solcu Kujawskim. soleckujawski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-28)].