Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie

A-1211 z dnia 31.03.2000[1]
kościół parafialny
Fasada główna
Państwo	Polska
Miejscowość	Reda
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie
Wezwanie	Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Wspomnienie liturgiczne	15 sierpnia 25 listopada
Historia Data rozpoczęcia budowy 1901 Data zakończenia budowy 1903 Data poświęcenia 1907
Dane świątyni Styl neogotyk Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1 Liczba naw 3
Położenie na mapie Redy Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie
Położenie na mapie Polski Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie
Położenie na mapie województwa pomorskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie
54°36′13″N 18°20′58″E/54,603611 18,349444
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Redzie – jedyny rejestrowany zabytek miasta Reda w województwie pomorskim. Należy do dekanatu Reda archidiecezji gdańskiej.

Pierwszą świątynię redzką wzniesiono z drewna w końcu XII wieku z fundacji książąt pomorskich. Świątynia ta znajdowała się w miejscu obecnych sal katechetycznych. Obiekt przetrwał liczne konflikty, w tym potop szwedzki, ale po tej wojnie osada uległa wyludnieniu i kościół zamknięto (parafia została przeniesiona do Rumi). Zamkniętą świątynię strawił pożar pod koniec XVII wieku. Ocalały z niej jedynie dwie figury przedstawiające świętych Piotra i Pawła. Drugi kościół został wzniesiony na przełomie XVIII i XIX wieku z muru pruskiego. Przetrwał on do końca XIX wieku i został rozebrany^[2].

Obecna, trzecia świątynia została wzniesiona w stylu neogotyckim w latach 1901-1903 z funduszy państwowych i parafialnych z powodu gwałtownego rozwoju osady^[2]. Konsekrował ją biskup Jakub Klunder w dniu 26 września 1907 roku i nadał wezwanie św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Budowla posiada strzelistą wieżę, w której znajduje się dzwonnica. W 1956 roku ówczesny redzki proboszcz, ksiądz Arnold Goetze, wielki czciciel Maryi, poprosił Kazimierza Kowalskiego, biskupa chełmińskiego, o zmianę wezwania świątyni i parafii na pamiątkę ogłoszenia dogmatu o Wniebowzięciu Matki Boskiej. Biskup zgodził się i od 1957 roku kościół i parafia noszą wezwania: Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Katarzyny Aleksandryjskiej^[3].

Na zewnętrznej elewacji umieszczone są trzy tablice pamiątkowe. Dwie z nich upamiętniają mieszkańców Redy poległych na frontach II wojny światowej, a także zamordowanych przez niemieckich faszystów. Trzecia zawiera cytat z kardynała Stefana Wyszyńskiego: Sztuką jest umierać dla Ojczyzny, ale największą sztuką jest dobrze żyć dla niej^[4].

Przy kościele znajduje się kamienna grota maryjna.

Kościół jest głównym motywem herbu Redy zatwierdzonego przez uchwałę Rady Miejskiej z dnia 6 lutego 1996 roku^[5].